Het Glazen Huis - 3FM Serious Request

Op maandag 22 december ben ik met mijn zus en broertje naar het glazen huis in Haarlem geweest. Vorig jaar heb ik met mezelf afgesproken dat ik heen zou gaan. Het was toen in Leeuwarden, niet ver van Groningen natuurlijk, maar toen is het er niet van gekomen. Dit jaar dus wel!

Ik luister al jarenlang op de dagen voor kerst naar 3FM Serious Request, het is voor mij echt zo'n momentje waar ik het hele jaar naar uitkijk. Wat zo leuk is, en ook heel verslavend, is dat je 24 uur per dag mee kan kijken op tv. De eerste paar dagen van mijn vakantie zijn dan ook grotendeels (met laptop op schoot, stage opdrachten kennen geen genade) doorgebracht voor de tv.

Maar gisteren kwam daar dus verandering in. Toen ik voorstelde om mijn broertje mee te nemen, raakte hij lichtelijk in paniek. Wie weet zou hij wel op tv komen! Spannend! En dat wilde hij wel héél graag!

Om een klein beetje te zorgen dat dat ook echt zou lukken, heb ik een bordje in elkaar geflanst. Ik schreef er op: "GOED BEZIG MANNEN!" en Boet zijn naam natuurlijk. Rond 1 uur stapten mijn zus, broertje en ik op de trein. Haarlem is maar een half uurtje reizen, stelt echt niks voor! Toen we in Haarlem aankwamen, was het al behoorlijk druk. We hoefden ons in ieder geval geen zorgen te maken dat we de Grote Markt niet zouden kunnen vinden, de stroom mensen leidde ons zo de goede kant op.

Na een minuutje of 10 hoorden we al wat muziek.. En toen we uit de winkelstraat de Grote Markt op draaiden, zagen we het in het echt.. Het Glazen Huis! We zochten een mooi plekje achterin de mensenmassa (wat was het druk!) en hoopten zo langzaam aan naar voren te kunnen schuifelen. We hebben het er vaak over dat we mijn broertje Boet zo groot vinden worden, maar hier had hij daar niet zo veel aan. Hij kon niks zien! Ik besloot dus maar om hem op mijn rug te nemen. Zo had hij het beste uitzicht van het hele plein! En wat was hij blij! We konden om de zoveel minuten een stapje naar voren zetten, maar ik hield het niet zo lang vol om Boet te dragen op mijn schouders. Ik heb hem na 10 minuutjes weer op de grond gezet en hem beloofd weer op mijn schouders te zetten als we dichterbij waren. Gelukkig was er een groot scherm waarop we alles konden zien. Het was sowieso een hele ervaring om er te staan!

Toen we op een paar meter afstand van het huis stonden, nam ik Boet weer op mijn schouders. Hij kon heel goed in het glazen huis kijken! Ook had hij zijn bordje vast. Hij is toen ook een paar keer gefilmd, dat vond hij echt helemaal te gek! Zo leuk!

 

Na ongeveer drie kwartier hadden we het wel een beetje gezien. De muziek stond trouwens ook lang niet zo hard als we hadden verwacht! In principe logisch natuurlijk, vanwege de omwonenden, maar dat vonden we nog best jammer. Daarnaast stonden we echt al een hele tijd maar waren de brievenbussen nog lang niet in zicht. Ik denk dat de organisatie voor een wat betere doorstroom zou kunnen zorgen door vakken voor het Glazen Huis te maken, die ze laten volstromen met mensen, en vervolgens de vakken weer leeg maken zodat de volgende mensen het kunnen zien en geld kunnen geven. Het wordt elk jaar ook een veel grotere happening, ik ben echt van mening dat ze zoiets zouden moeten regelen.

Het was wel echt super tof om het Glazen Huis een keer in het echt te zien. We hebben nog een kerstmuts voor mijn broertje gekocht (om zo toch nog wat geld te doneren) en zijn toen weer teruggegaan naar Alkmaar.

Gerard, Coen en Domien zijn echte helden, wat houden ze het goed vol en wat maken ze prachtige, onvergetelijke radio. Ook mijn complimenten voor alle mensen die doneren of geld inzamelen voor Serious Request, inmiddels zitten ze al op €4.588.750! Te gek!

Ik kan je echt aanraden om een keer naar het Glazen Huis te gaan, of op z'n minst deze dagen 3FM te luisteren. Vraag een leuk plaatje aan, stuur de dj's liefde over Twitter/Facebook/Instagram en weet waarvoor ze het doen: Hands off our girls!

Bye!

Renske.

Een versje bij de thee

Het versje van vandaag schreef ik naar aanleiding van een boek wat ik laatst in de boekenwinkel zag. Het had als titel: 'snel leren breien'. Het zette me aan het denken. Waarom zou je 'snel' willen leren breien? Ik zie breien voor me als iets dat je van je oma leert, onder het genot van een kopje koffie en een goed gesprek. Daar komt geen 'snel' bij kijken. Waarom zou alles ook zo snel moeten?

Ik ben van mening dat je een stuk gelukkiger kan worden door dingen soms gewoon echt rustig aan doen. Rustig wachten in die lange rij, ondanks dat er een andere kassa opengaat. Even de tijd nemen om te reageren op een Whatsappje van iemand, in plaats van je laten opjagen door blauwe vinkjes en direct antwoorden. Denk er maar eens over na. Zijn er dingen die je rustiger aan zou kunnen doen? Zou het je gelukkiger maken? Hier mijn gedichtje.

We hebben vaak enorm veel haast

Dus raad ik aan wat langzamer te gaan

Want zeg nu eerlijk, is het niet fijner

Met zijn allen rustig aan?

Een versje bij de thee

Het is een beetje stil op mijn blog! Dat komt onder andere doordat ik het in deze weken voor de kerstvakantie heel erg druk heb. Ik mag er niet over klagen hoor, want ik doe alleen maar leuke dingen. Maar het is wel druk. En daardoor schieten de Tuesday Travels er bijvoorbeeld echt bij in. Wel heb ik genoeg versjes dus vandaar dat ik vandaag wel leuk kan posten! Maar dan wel zonder fotootje, helaas. Volgende keer weer!

Ik wil bij je zijn en ontelbaar leuke dingen doen,

en ontelbaar is heel veel, wel meer dan driehonderdtachtigduizendmiljoen

Een versje bij de thee

Ik heb een heerlijk Sinterklaasweekend gehad! Het begon allemaal ook echt op 5 december, heel vroeg al. Ik stond om kwart voor 7 op om naar stage te gaan, om Sinterklaas te vieren met mijn lieve groep 5! Mijn kindjes hadden allemaal de hele week al heel erg hun best gedaan, net als de hele school, om de code te kraken van de kluis waar Sinterklaas in zou zitten. Gelukkig was de code ook echt goed en kon Sinterklaas uit de kluis gehaald worden! Hij zou, samen met zijn Pieten, wat langer bij de groepen 1 tot 4 blijven, en dus minder lang bij ons, maar dat kon onze pret niet drukken. De klas had namelijk prachtige surprises voor elkaar gemaakt en het was echt heel leuk om te helpen bij het uitpakken. We hebben lekker chocolademelk gedronken, en pepernoten en schuimpjes gegeten. Voor het personeel (ons dus!) was er nog banketstaaf ook. Het was echt een feestje!
Na stage ben ik super snel gaan werken, om vervolgens in de allerdrukste trein ooit te stappen (De Sinterklaas-Express, deze steel ik even!). Het was echt heel erg druk en iedereen zat met tassen vol cadeautjes! Heel leuk om een keer mee te maken, zeker omdat ik de hele reis nog kon zitten ook. In de trein heb ik nog wat voorbereidingen getroffen voor mijn eigen cadeautjes en gedichten.
3 uur en 20 minuten verder (vertraging!) en dus eenmaal in Alkmaar aangekomen, heeft mijn vader me opgehaald van het station en zijn we thuis gaan eten. Het was allemaal al zo spannend, we kregen bijna geen hap door onze keeltjes!
Na het eten zijn we dan ook maar snel in de woonkamer gaan zitten, hopen dat Sinterklaas ons dit jaar niet over zou slaan.. Maar nee, de thee stond nog niet op de (bijzet)tafeltjes of er werd aan de deur geklopt! Ik heb mijn broertje nog nooit zo snel naar de deur zien rennen, hij kwam glunderend terug met een klein zakje. Hierin zat voor ieder één cadeautje. Ik kreeg 'versjes van Lars', een dichtbundeltje dat ik heel graag wilde hebben. Ik was dus al helemaal blij, maar "de Sint" had nog veel meer voor ons in petto. Mijn moeder had weer een fantastisch draaiboek voor de hele avond, waarbij onder andere 10 chocoladeletters in volgorde gelegd moesten worden om te vinden waar de cadeautjes nu eigenlijk stonden. We hadden wel 5 zakken vol!
Na onze eigen Sinterklaas zijn we 's avonds nog een dobbelspel gaan spelen met mijn oma en tante, wat ook super gezellig was. Ze hadden ook de lekkerste taart óóit meegenomen, een hele leuke taart in de vorm van een juten zak waar pepernoten in zaten. Mmm!

Ik ben gigantisch verwend dit weekend, het was allemaal weer veel te gek. Maar ik ben super gelukkig met mijn jaarabonnement op de Flow, mijn blauwe Ukelele, mijn nieuwe plaatje van Ben Howard, nieuwe boek, nieuwe tasjes, Blond beker en al het andere wat ik nu net een mooi plekje heb gegeven in mijn kamertje!
Lieve pap en mam, heel erg bedankt!

Sinterklaas dat is het leukste feest

Het is gezellig en zo knus

En ook dit jaar is hij langs geweest

Bij mijn ouders, broer en zus

Sinterklaas dat is het leukste feest

Het was zo leuk en fijn

En ook al ben ik twee-en-twintig

Het zal elk jaar spannend zijn

George Ezra

Afgelopen zondagavond was ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens in de Oosterpoort. Ik zou George Ezra live zien! Ik had eerder die avond Amarens al opgehaald van het station en we hebben thuis lekker lasagne gegeten. Ietwat aan de late kant (we hadden immers flink bij te praten) fietsten we door mijn mooie en ook zeer koude stad richting de Oosterpoort, waar we eerst  Rae Morris in het voorprogramma konden horen. Rae was een meisje met bloedmooi rood krullend haar, waar ik best een klein beetje jaloers op was, dus ik ga maar even een afspraak maken met de kapper om ook weer flink wat laagjes in mijn haar te laten knippen. Ze zong daarnaast ook loepzuiver, al vonden Amarens en ik haar stem niet heel vernieuwend. Ze speelde haar nummers zelf, zonder band, op een hele gave rode piano. Vermakelijk voorprogramma!

Om 9 uur kwam George Ezra dan eindelijk het podium op en opende met het catchy nummer 'Cassy O'. Heeeerlijk! Vervolgens konden we lekker wegzwijmelen bij 'Listen to the man', wat ook heel erg goed was. Zijn stem is niet normaal fijn hoor, voor een blanke jongen die nota bene nog een jaar jonger is dan ik. Na deze twee fijne nummertjes kwam er nog het een en ander voorbij van zijn album 'Wanted on Voyage', te denken aan 'Blame it on me', 'Get lonely with me' (heel goed) en 'Barcelona'. Ergens gooide George ook nog een cover van Bob Dylan er tussendoor, die één man in de grote zaal heel fanatiek mee kon zingen.

Op een gegeven moment verliet de band het podium, en speelde George een aantal nummers in zijn eentje. Hij speelde onder andere 'Leaving it up to you', mijn favo nummer van het album. Heel mooi, hoe alle (voornamelijk) meisjes het hoge refrein meezongen: "leaving it up, leaving it up, leaving it up, leaving it up to you"! George zei er zelfs wat van.

De band kwam het podium weer op en het was tijd voor het "laatste nummer", 'Budapest'! Super goed en ging al weer veel te snel voorbij. Er werd gezwaaid en nog meer gezwaaid en George bedankte ons voor de fijne avond en ging van het podium af. Maar, surprise surprise, we kregen nog een toegift! En maar goed ook, want die Ben Howard taferelen vind ik super stom (zie post over ITGWO hier). We misten sowieso 'Did you hear the rain' al, en die kon hij niet níét spelen! We kregen eerst een cover van het alom bekende 'Girls just wanna have fun', waarna, hoe kan het ook anders, George afsloot met 'Did you hear the rain'.

Het was echt een gigantisch goed live optreden, als je je ogen dicht deed leek het net alsof je de CD op had staan. Er werd goed afgewisseld tussen wat drukkere en wat rustigere nummers, en hoewel het optreden misschien wat langer had mogen duren (het was immers het laatste optreden van zijn tour), was het een prachtige performance. George Ezra heeft een unieke en bijzondere stem waar ik de hele avond met plezier naar heb geluisterd.

Bye!
Renske

Rae Morris

George Ezra

George Ezra

Een versje bij de thee

Het versje van vandaag schreef ik voor een vriendin. Ik heb het haar niet gegeven, wat ik achteraf gezien eigenlijk best even had kunnen doen! Het probleem met mijn versjes is dus dat ik ze wel maak, maar nooit deel. Ik ga dan ook nú een versje op een kaart schrijven en sturen naar vrienden waarbij ik laatst echt heerlijk heb gegeten. En voor jullie dus hier weer een versje bij de thee!

Soms is het leven wat oneerlijk

En soms loopt iets een beetje raar

Maar je moet niet vergeten

Ik sta altijd voor je klaar.

Tuesday Travels 8

Eindelijk een keer een Tuesday Travels over mijn allerleukste vakanties ooit. Ik heb het hier bewust over vakanties, omdat ik al mijn wintersport vakanties in één post stop. Zou ik dat niet doen, kan ik nog wel zo'n 20 Tuesday Travels schrijven over dezelfde soort vakanties!

Ja, ik ben een verwend meisje, want sinds mijn 6e ga ik ieder jaar op wintersport. Ik heb al geskied in Oostenrijk, Zwitserland en Tsjechië. Soms ben ik zelfs twee keer in een jaar op wintersport geweest!

Mijn zusje en ik waren nog vrij jong toen wij voor het eerst op wintersport gingen. We gingen met mijn vader, oma, tante en nichtje. We sliepen in een caravan (!) in de Zwitserse Alpen. Mijn moeder gaat nooit mee want skiën is niet echt haar ding. Ik heb hele nare herinneringen aan skiles, maar dat komt omdat mijn zusje en ik een stelletje watjes waren die het altijd koud hadden/uit de lift vielen/moesten plassen als we eindelijk ons skipak aanhadden en noem maar op. Gelukkig heeft onze vader ons toch gemotiveerd om door te gaan met lessen (we zaten zelfs in Nederland op les!) en kan ik nu heel netjes skiën!

Ik heb nog een periode gehad waarin ik snowboarden wel weer een leuke nieuwe uitdaging vond, maar ik miste heel erg de snelheid die ik met skiën wel kan maken dus dat heeft niet heel lang geduurd! 

Vorig jaar ging ik skiën met mijn vader en mijn broertje, oom, tante, neefje en nichtje in Ehrwald, Oostenrijk. Het was eigenlijk een beetje té mooi weer, waardoor de sneeuw niet echt optimaal was. Toch heb ik echt een héérlijke skivakantie gehad. De foto's van deze post zijn dan ook in die vakantie gemaakt. Hopelijk heb ik straks genoeg centjes gespaard om deze kerstvakantie/voorjaarsvakantie weer te gaan.. Niks haalt het bij de eerste gondelvaart omhoog en na een jaar wachten je schoenen vastklikken in je ski's! Aaaah!

Bye!

Renske

Een versje bij de thee

Na heel veel lieve, leuke reacties op mijn versje van vorige week, hier weer een nieuw versje! Dit keer alleen even bij de warme chocomel..

Knuffeltjes en kusjes

In je fijne grijze vacht

En kriebels op je kopje 

Want dat is zo lekker zacht

Spelen met je oortjes

En aaitjes op je poot

Dat is zo'n beetje alles wat ik doe

Met mijn kat op schoot 

Tuesday Travels 7

Toen ik en mijn zusje nog héél klein waren, was er nog niet zo veel geld om op vakantie naar het buitenland te gaan. Gelukkig hoef je niet ver te reizen om je toch in het buitenland te wanen. De herinneringen aan onze vakanties in "Ama'sfoort" (Leusden, Utrecht) zijn dan ook magisch. Vanaf dat ik baby was, tot (denk ik) mijn zevende gingen we iedere zomervakantie een paar weekjes naar ons "eigen bos", een bos op privé terrein van kennissen van de familie. Hier was een stacaravan en, ehm, ja. Alleen een stacaravan. Deze caravan had echter wel uitzicht over onze eigen mega grote zwemvijver, omringd door bomen waarin regelmatig hertjes en eekhoorns te zien waren. En fazanten.
"Ama'sfoort" kwam van Amersfoort, waar het bos bij in de buurt lag. De moeder van mijn vader (oma) noemen we altijd Ama, voor ons dus heel logisch dat we naar "Ama'sfoort" gingen.

Er zijn een paar dingen die me heel goed zijn bijgebleven van deze vakanties. Allereerst het extatische gevoel van dat we met de auto het terrein op reden, onder de grote bomen door, en dat we de auto dan uit mochten om de houten slagboom open te doen. Daarnaast had mijn vader een ondiep deel van de vijver afgesloten met boomstammen. Zo konden mijn zusje en ik altijd zwemmen (lees: pootjebaden), zonder dat we zouden verdrinken in de grote vijver. Slim! In mijn herinnering is het ook altijd prachtig weer geweest in Leusden, ik kan me geen dag regen herinneren.

Onze honden, Nikki en Demi, waren ook altijd mee. Ik weet nog wel dat er in de zomervakantie altijd ballonvaarten werden gehouden in de buurt, en dan kwamen er wel honderden (zal wel iets minder zijn geweest, als meisje van 5 lijkt dat wel zo) luchtballonnen over het bos. Onze honden vonden dit wel een beetje typisch dus die gingen dan altijd heel hard blaffen. Heel grappig.

Als laatst kan ik me nog herinneren dat we elke avond (zal ook vast niet elke avond zijn geweest, maar maakte ook altijd grote indruk) een roomijsje gingen halen in het dorp. Ik weet nu nóg hoe deze ijsjes smaken.

Mijn vakanties in Leusden waren prachtig en ik heb er alleen maar mooie herinneringen aan. Dat hebben mijn lieve ouders toch maar goed gedaan, vroeger. Je hebt niet veel nodig om het heel fijn te hebben.

Bye!
Renske

Met zusje, buurmeisje Sarah, en hondjes Nikki en Demi

De zwemvijver, met links achterin de stacaravan en rechts in het midden ons afgezette zwemgedeelte.

Een versje bij de thee

In mei schreef ik in mijn eerste post dat ik eens moest stoppen met, zoals ik dat noemde, "mutsen" en gewoon moest doen waar ik me goed bij voelde. In dat geval was dit schrijven over de analoge foto's die ik heb gemaakt. Nu is dit foto-project een kléín beetje anders verlopen dan ik had verwacht (na het eerste grotendeels mislukte rolletje heb ik de moed al opgegeven, bang om weer falen? Vet stoer) maar schrijf ik gelukkig wel veel en naar mijn idee ook wel leuk. En ik versier mijn posts met digitale foto's, zodat ze er ook nog een beetje gezellig uitzien.
Maar, ik dwaal af! Want het ging om "mutsen" en doen waar ik me goed bij voel. En ik voel me al, nou, sinds ik dertien ben denk ik, erg goed bij het schrijven van gedichtjes. Of zoals ik zelf een veel mooier woord vind: versjes. Sommige mensen lezen wel eens een versje van mij en ik schrijf heel trouw altijd versjes voor bijvoorbeeld vader- en moederdag. Nu las ik laatst een versje voor (alhoewel ik dat meer een gedicht vond, hij was wel heel lang) aan mijn moeder en ze zei dat ik maar eens wat moest gaan delen met meer mensen.
Dus ik ga, naast de Tuesday Travels op dinsdag, op zondag een "versje voor bij de thee" schrijven. Dit was iets wat ik bedacht toen ik afgelopen weekend doodziek met 40 graden koorts in bed lag (was dat ziek zijn toch nog ergens goed voor). "Een versje bij de thee" heb ik bedacht omdat ik vaak thee drink (toevallig!) en op zondag vind ik het altijd zo'n mooi moment om met een kopje thee eens gewoon een beetje naar buiten te staren en na te denken. Of versjes te lezen. Die hele sfeer klopte er gewoon bij.
Genoeg gekletst! Spannend, maar hier komt hij dan:

Als jij mij zag zoals ik jou
en ik zag jou zoals jij mij
was dan alles omgekeerd
of zagen we het allebei?

Tuesday Travels 6

Jaaaaa, weer een Tuesday Travels! En dit keer over een stad waarop ik, toen ik er nog maar net doorheen liep, direct verliefd op ben geworden. Berlijn!
In de projectweek van 5VWO waren er verschrikkelijk veel steden om uit te kiezen. Je zou op reis gaan met een gecombineerde groep 4HAVO en 5VWO en een paar leerkrachten. Ik kan me herinneren dat er voor mij met name één ding heel belangrijk was, en dat was dat ik met mijn drie vriendinnen samen ergens heen zou gaan. Volgens mij hebben we uiteindelijk zelfs nog plaatsen moeten ruilen na het inschrijven, maar toen was het definitief en zou ik samen met Hedieh, Martine en Hanna naar Berlijn.
Het was echt één groot feestje en we hebben verschrikkelijk veel gelachen. Veel van dat soort momenten staan ook op camera, maar ik hou het nu maar even bij een foto waarop we er lief en onschuldig uitzien. Op deze foto waren we in het Sanssouci Park, een heel mooi park waarin we eigenlijk alleen maar een beetje hebben gezeten en gehangen. Dat was met veel dingen in Berlijn eigenlijk zo, zitten en hangen. Mijn waardering voor de stad kwam dan eigenlijk ook pas nadat we terug waren van de reis.
Omdat we met school gingen hebben we ons natuurlijk als echte toeristen gedragen, en dus bezoekjes gebracht aan de Brandenburger Tor, de Rijksdag, de Berliner Fernsehturm, Unter den Linden, Checkpoint Charlie etcetera etcetera. Ik kan me nog goed herinneren (want het is inmiddels ook alweer vijf-en-een-half jaar geleden) dat we ergens hebben gewinkeld waar ik het super mooi vond, maar hoe het daar heette..
Ik moet snel maar een keer terug naar deze prachtige stad en iets minder de toerist uithangen en iets meer genieten van al het moois. Ik zal binnenkort met mijn zus eens een datum gaan prikken en wat gaan boeken. Und zum Glück spreche ich auch noch ein bisschen Deutsch!

Tschüss!
Renske

Met Hedieh, Martine en Hanna

Tuesday Travels 5

Ah, Florida.. Liefde!
Dit is een van de honderden foto's die in deze vakantie zijn genomen. Helaas waren mijn zus en ik toen nogal van de selfies waarop je alleen onze gezichtjes ziet en niets van de omgeving! We hebben zo veel gezien en gedaan, we zijn volgens mij door heel Florida gereden maar heb daar dus heel weinig bewijs van! Ik sta hier met mijn zus, moeder en (hele moeie) broertje in Disney. We waren in 2009 voor de derde keer drie weken naar onze favo Amerikaanse staat. En we hebben er al zo veel gekke dingen meegemaakt!
Zo hebben we bij de tweede keer in Florida (2004) orkaan Charley moeten overleven (oké, hier overdrijf ik misschien een beetje.. Alhoewel er t-shirts in de winkel lagen met de tekst: I survived hurricane Charley). Was allemaal best wel spannend! Mocht je er iets over willen lezen:
http://www.volkskrant.nl/buitenland/15-doden-grote-ravage-in-spoor-orkaan-charley~a720398/
En de laatste keer, 2009, hebben we gezien hoe er een raket werd gelanceerd van het Kennedy Space Center. Zo bizar, we stonden in een baai en zagen in de verte een raket omhoog gaan, en met een flinke vertraging hoorde we ineens zó veel kabaal en kwamen er allemaal golfjes in het water.. Zoiets maak je toch nooit mee?
Orlando in Florida is echt een van mijn favoriete plekjes in de wereld. De mensen zijn er heel vriendelijk en behulpzaam, het klimaat is heerlijk en alles is zo groot! Niet dat het er per se heel mooi is, ik ben in steden geweest met veel meer cultuur en veel meer verhaal, maar het leventje in Amerika is echt heel relaxed en makkelijk. En betaalbaar, als je er eenmaal zit! Wat een heerlijke vakanties waren dit =)

Bye!
Renske

Disney!

Walk-in Concerts Festival

In Groningen hebben ze het goed voor elkaar de laatste tijd! Of ik ben me eindelijk eens gaan verdiepen in al het leuks dat de mooiste studentenstad van Nederland mij te bieden heeft.. Either way, na een geweldige Popronde (9 oktober) en een gratis bezoekje aan het prachtige Groninger Museum (29 oktober) ben ik vandaag tussen het studeren door naar de stad gegaan om een kijkje te nemen bij het Walk-in Concerts Festival. Dit was een gratis festival voor muzikaal talent uit (de omgeving van) Groningen, en vond plaats in verschillende winkels door de hele stad! Hoezo een awesome idee?

Rond half 3 stapte ik op mijn zwart-met-roze-en-witte sterretjes fiets en fietste ik naar de Vismarkt. Na een beetje ronddwalen over een veel te leuke zondagmarkt liep ik richting de Douwe Egberts waar ik eigenlijk heen wilde voor mijn eerste concertje, maar ik vond de sfeer daar best saai (en het was nog niet eens begonnen!), dus liep ik even verder. De line-up was verschrikkelijk groot en veel bands speelden tegelijk, dus ik kon overal nog heen. Ik vervolgde mijn weg naar de Zwanestraat, waar ik iets heel leuks uit de feel-good store KokoToko hoorde komen. Nieuwsgierig wurmde ik me door de drukte een beetje naar binnen en vond ik een mooi plekje om te staan. Het bleek (later) 'Gentleman Skull' te zijn bij wie ik was beland. Twee gitaristen waarvan één de vocals deed, een bassist en een drummer zaten in een hoekje voor een pashokje en speelden daar echt hele leuke nummertjes. Ze speelden alleen eigen werk en ik was aangenaam verrast, wat een talent!

Na Gentleman Skull ben ik snel naar de Marc O'Polo gelopen, want daar speelde The Scope. Die had ik thuis al even opgezocht en ik had er wel wat leuks over gelezen. Ik was mooi op tijd en kon een goed plekje vinden. Het personeel bood iedereen ook nog eens gratis drankjes aan. Wat een service! The Scope zat inmiddels al klaar. Het waren twee jongens van mijn leeftijd, beide met een gitaar. Ze begonnen met een eigen nummer, en wisselde eigen nummers vervolgens af met heel leuk bewerkte covers. Hun eigen stijl kwam hier heel goed in terug! Ik vond het tweede eigen nummer heel goed (helaas geen idee meer hoe het heet!) en de cover van Pharrel Williams' "Happy" is ook echt blijven hangen.

Na een echt goede show, de zanger wist ook wel hoe hij alles gezellig aan elkaar kon kletsen, was ik van plan om weer naar huis te gaan. Toen ik langs De Schoenenfabriek liep kon ik het echter niet laten om nog even naar binnen te glippen voor Panda Toy. Heel aparte muziek, gezongen door een heel dromerig Litouws meisje. Ze werd begeleid door een violiste en een pianist. Ik heb alleen haar laatste nummer meegekregen, maar dat was voor mij een hele mooie afsluiter van dit leuke festival!

Ik heb me vanmiddag dus prima vermaakt in m'n stadje. Het was daarnaast ook een prachtige dag om lekker buiten te zijn en ik kon het niet laten om nog mijn mooie golden-hour foto met jullie te delen. Tot dinsdag!

Bye!

Renske

Tuesday Travels 4

Make it a Wedneysday Travels, ik ben namelijk heel goed in het vergeten van mijn posts publiceren op dinsdag! Dinsdag is ook echt de drukste dag van mijn week, met stage, vervolgens werken en daarna huisavond. Allemaal heel leuk, wel heel druk. Maar bij deze neem ik je mee naar onze vakantie in Turkije van vorig jaar.. Ik denk dat dit een van de mooiste vakanties met m'n ouders ooit is geweest. Het was heel fijn om met elkaar weg te gaan, aangezien ik net een best heftige periode had doorgemaakt met veel veranderingen. Daarnaast hebben mijn ouders destijds twee verhuizingen in twee weken tijd gedaan, dus zij waren ook best wel toe aan vakantie.

We zaten vorig jaar in hotel Samara. En dat is dus echt wel het allermooiste hotel dat ik ooit heb gezien. Alles was super luxe en zag er heel verzorgd uit. De locatie was ook perfect, ergens heel afgelegen in een baai, dus super rustig en in een hele mooie, groene omgeving. Ik kan me nog goed herinneren dat de avond dat we aankwamen net als in een sprookje was. Het was schemerig en alle lichtjes in de tuin van het hotel en op het strand waren aan.. We zijn op de steiger gaan zitten en ik kan me nog zo goed het slokje van m'n eerste cocktail herinneren: geluksmomentje!

We hebben die vakantie heel veel van de omgeving gezien. Bodrum is echt prachtig, en alle dorpjes die er omheen liggen ook. Mijn ouders wisten best veel van Bodrum, dus we hebben een hoop leuke dingen gezien en gedaan. We hebben bijvoorbeeld heel veel marktjes bezocht. En dan niet van die marktjes met allemaal imitatie-kleding, maar echt lokale marktjes met eten en kruiden en het aller- aller fijnst; gedroogd fruit..! Mmmmm.

Op deze foto sta ik met m'n zus bij een haventje en hadden we net een stukje gewandeld. Je ziet gewoon dat we heel erg gelukkig zijn, ik word dan ook heel blij van deze foto.
Ik hoop dat ik nog een keer terug ga naar dit prachtige hotel met het vriendelijke personeel en het heerlijke eten. Tot die tijd kan ik mooi wegdromen bij deze post.

Bye!
Renske

Oh what a night!

Jep, ik kan niet ontkennen dat ik al een hele lange tijd niet heb geschreven. Ik denk dat ik wel drie blogposts heb gemaakt om alles een beetje uit te leggen, maar die heb ik uiteindelijk toch niet online gezet. Laten we het er op houden dat ik nu gewoon weer regelmatig ga posten!

Afgelopen woensdag heb ik mijn Propedeuse uitreiking van de Pabo gehad. Na een best heftige periode was dit iets waar ik enorm naar uitkeek, even een middagje/avondje waar het draait om iets leuks en een hele knappe prestatie. Ik hou er helemaal niet van om ergens mee in het middelpunt van de belangstelling te staan, maar dit voelde gek genoeg heel erg goed. Ik heb vorig jaar ook zo enorm hard gewerkt voor dat papiertje, en het is me dan ook allemaal in één keer gelukt!

Mijn ouders, zus en broertje kwamen om 3 uur bij mij in Groningen, waar ik iedereen heb voorzien van een héle lekkere carrot cake en een kopje koffie. Daarna moesten we al snel op weg naar het Zernike, omdat de uitreiking om 4 uur zou beginnen. Samen met alle toppers uit 1F die hun P ook hadden gehaald, zijn we op de eerste rij gaan zitten. Na een uurtje uitreikingen voor de andere klassen en liedjes waren wij aan de beurt! Onze SLB'er had voor iedereen een (hele korte) speech en daarna mochten we dan eindelijk onze Propedeuses in ontvangst nemen! Mijn broertje kwam nog naar me toe gerend om me een kusje te geven, waarop er uit de zaal een liefdevolle 'ahhhh' klonk. Dat was wel heel mooi, de kleine charmeur!

Na de uitreiking (en nog een Propedeuse lied, waarbij alle ex-eerstejaars mee mochten, ahum, moesten zingen) kregen we nog een hapje en een drankje en ben ik met mijn ouders, zus en broertje uit eten te gaan. We gingen naar 'De Uurwerker', een heel leuk café waar je van alles kan doen, ontbijten, koffie, lunchen, biertjes, dineren.. Ik was er nog nooit geweest, maar ik vond het zo'n tof café op zo'n mooie locatie, dat ik dacht: hier moeten we heen. Ennnn dat was echt het beste idee van het hele jaar. De Uurwerker is echt by far het mooiste café waar ik ooit in ben geweest, en het eten was ZO LEKKER. Mijn moeder en ik hadden risotto met gamba's, m'n vader ravioli met paddestoelen, m'n zusje een salade met kip en mijn broertje een pizza. Ik heb van alles een beetje geproefd en álles smaakte heerlijk! En dat ook nog eens voor hele redelijke prijzen, mocht je er in geïnteresseerd zijn.
Ik kreeg ook nog cadeautjes (gekkies!), ik had natuurlijk al mijn Diana F+ gekregen voor de zomervakantie, maar nu kreeg ik nog een hele mooie bos bloemen (mijn lievelings!), de nieuwe Flow (tijdschrift) en het boek van Johanna Basford. Dat is een kleurboek voor volwassenen, en nope, I'm not embarrassed! Ik vind dat gewoon leuk =) je zou de platen eens moeten zien die er in staan. Lovely!

Al met al heb ik een heerlijke avond gehad, het was echt heel gezellig en iedereen was super lief. Heel erg bedankt ook voor alle felicitaties en alle lieve berichtjes, mocht je me wat hebben gestuurd. Love you!

Bye!
Renske

Als allereerste de speech in ontvangst nemen

Klasje =)

Met mijn lieve vriendinnetje!

Mooiste bosje bloemen everrrr

Cadeautjes!

Tuesday Travels 3

Ah, Londen. Lovely Londen. Ik ben een gelukkig meisje, want ik heb deze mooie stad al twee keer mogen bezoeken. Beide keren waren vanuit "school", de eerste keer was vanuit een Engels programma dat ik volgde vanuit mijn middelbare school, ik zat toen in 3 VWO dacht ik, en de tweede keer was vanuit Pedagogische Wetenschappen op de RUG. Deze foto is van de tweede keer. Ik was samen met mijn  vriendinnetjes Roos en Manon, en nog een groepje andere meiden van PW. We hebben het zo super leuk gehad!

We hebben heel veel van Londen gezien, zijn naar de musical geweest, hebben super goed geshopt en we hebben natuurlijk veel scholen bezocht. Dat laatste, daar draaide de reis eigenlijk ook om. Ik heb de hele reis uitgeschreven in een notitieboekje maar het is echt héél veel werk om dat allemaal over te schrijven. Let me quote some lines for a little impression:

"De wekker ging om 08.00. Vandaag mochten we zelf weten wat we wilden doen! We hadden vorige week al een High Tea gedaan om de wensen te bespreken, en we hebben toen een heel leuk plan bedacht. Na het ontbijt begonnen we aan onze wandeling door Kensington Gardens, wat echt prachtig was! We hebben echt de grootste hond OOIT gezien daar. Via Kensington Gardens liepen we naar Hyde Park. Waar we maar niet aan kunnen wennen is het oversteken, gelukkig was hier een zebrapad tussen de parken. Zelfs de bestuurders aankijken voor een bedankje gaat niet, want die zit natuurlijk aan "de verkeerde kant" en moet je dus zoeken.."

".. Na wat uitleg kregen we in groepen een rondleiding door het schoolgebouw. We zagen heel veel rolstoelen staan. Ook waren alle deuren beveiligd met een soort magneetsleutels, zodat de kinderen niet zomaar weg kunnen glippen. Buiten waren ook alle hekken heel hoog én beveiligd, omdat de kinderen die buiten willen spelen nogal graag klimmen.."

"We gingen naar het Latimer Education Centre. Dit is een school voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen. De school zag er ook wel beveiligd uit met hoge muren en een soort tralies voor de ramen. De school geeft les aan kinderen die vanwege hun problematische gedrag van de reguliere scholen zijn verwijderd. Dit houdt in dat de school de kinderen niet ook weer weg kan sturen. Om het een beetje dramatisch te brengen: dit is hun eindpunt. Daarom wordt er ook eigenlijk niet gestraft. Dit is om geen tegengedrag uit te lokken, want de kinderen gaan overal tegen in.."

"Wat we in ieder geval wilden doen, was op de foto met "DE blauwe deur" uit de film Notting Hill. Maar er waren zo veel blauwe deuren dat we niet wisten welke de goede was. We hebben twee winkels gevraagd en die wezen ons, achteraf gezien, naar de verkeerde blauwe deur. Maar goed, leuk op de foto gegaan en veel gelachen.."

"Na het eten zijn we weer teruggegaan naar Queensway, waar we bij Yogland een soort swirl zijn gaan halen. Dit was eigenlijk heel vies én heel duur, maar we moesten toch een beetje van ons geld af. Gelukkig waren de toppings heel lekker.."

Haha, wat heerlijk om terug te lezen. Het was een hele leuke week met super lieve meiden (ja, jullie Roos en Manon!) in de stad waar ik oh zo graag zou willen wonen.. Wie weet, ooit!

Bye!

Renske.

Bij Tower Bridge met Roos, foto door Manon.

This is All Yours - Review

Toen de nieuwe plaat van Alt-J afgelopen maandag (in Nederland) uitgebracht werd, heb ik geen moment getwijfeld en hem direct besteld. Eén dag later had ik hem in huis. Ik heb mezelf keurig ingehouden en het album daarvoor niet eerder op internet geluisterd. Afgezien van de singeltjes natuurlijk, 'Hunger of the pine', 'Left hand free' en 'Every other freckle'. Alle drie topnummers an sich, maar dan toch is het spannend als je zo'n plaat voor het eerst opzet.

Maar die spanning was dus nergens voor nodig. Wauw, wat een album!!! (drie uitroeptekens zijn hier noodzakelijk). Ik vind allereerst dat This is All Yours perfect aansluit op het eerste album, An Awesome Wave. Nu bevat het album dan ook Bloodflood pt. II, en verschillende nummers die toch enigszins vergelijkbaar zijn met oud werk. Toch vind ik dat dit album wel helemaal op zichzelf staat en niet verveelt.
Daarnaast is het album écht Alt-J. Je hebt nog al eens artiesten (ahum, Coldplay, James Vincent McMorrow) die ineens iets heel nieuws gaan proberen en dat je denkt: NEE! Niet doen!
Alt-J doet dat lekker niet en blijft gewoon super goede nummertjes maken. Een paar favorietjes (en nu doe ik mijn best om niet de hele tracklist hieronder te zetten):

- Warm foothills
- The gospel of John Hurt
- Bloodflood pt. II

Daarnaast bevat side 2 van disc 2 nog een 'hidden track', een cover van Lovely Day. Wat een prachtige, práchtige cover en ik was aangenaam verrast toen ik die hoorde! Sowieso het luisteren waard.

Ik heb de albumcover/platen/hoezen nog even op de foto gezet, om te laten zien wat voor een feestje het was om deze plaat uit te pakken en wat voor een prachtig stukje mini-kunst het is (net als An Awesome Wave)!

Al met al ben ik héél blij dat ik deze plaat heb gekocht! This is All Yours vind ik echt een aanrader, alhoewel sommige onbekende luisteraars dan wel open zullen moeten staan voor een heel bijzondere muzikale ervaring. Ik zeg; probeer het eens!

Bye!
Renske

Cover

Er zijn 4 kleuren platen uitgebracht, blauw, geel, groen en rood. Deze zijn allemaal random ingepakt, mijne zijn geel en blauw!

Hoesjes met de tracklist

Binnenkant van de cover bevat alle lyrics

Tuesday Travels 2

Yay, another tuesday! Na even zoeken heb ik weer een leuke foto gevonden. Ik was met m'n ouders, zus en broertje op vakantie in Spanje, vlak bij Murcia. We hadden net gewinkeld en we zaten hier lekker water te drinken in de schaduw in een heel mooi parkje. Ik had een heel leuk idee voor een foto, dus heb ik m'n moeder de camera in handen gedrukt en ben ik even mooi gaan liggen met m'n zus. Ik vind dit een van de mooiste foto's die we hebben en heb hem dan ook bewust opgezocht! Het was een heerlijke vakantie waarin we echt zulk lekker eten hebben gemaakt, wauw! Volgens mij hebben we echt elke avond zelfgemaakte tapas gegeten, haha. Nu ik het me zo bedenk, die vakantie hebben we echt heel veel mooie foto's gemaakt. Wie weet binnenkort weer een!

Bye!

Renske.

Tuesday Travels

Oh, de zomervakantie is nog maar net voorbij en ik heb nu al zin in die van volgend jaar. Om dat heerlijke vakantiegevoel gewoon lekker vast te blijven houden (ook straks in de koude wintermaanden) introduceer ik bij deze: Tuesday Travels! Een heerlijk concept waar ik laatst iets over las en wat ik ook wil doen. Ik weet er het fijne niet van dus ik heb er zelf iets van gemaakt en dat ga ik hier met jullie delen. Let me explain:

Elke "tuesday", dinsdag, deel ik met jullie een van mijn 'oude' vakantiefoto's. Zo haal ik dus voor mezelf herinneringen op van een heerlijke vakantie (zodat ik nog even weg kan dromen), en kunnen jullie nieuwsgierige aagjes zien wat ik allemaal heb gedaan en gezien. Win-win situatie!

Om te beginnen een foto van Vlieland 2013. Het was een zomervakantie waarin ik eigenlijk niet weg zou gaan, tot een vriendin (inmiddels m'n beste!) vroeg of ik met haar mee wilde naar Vlieland. Ik was daar nog nooit geweest en het leek mij wel gezellig. Little did I know dat het een van m'n heerlijkste vakanties ooit zou worden. Op deze foto was ik zo super gelukkig! Ik was met m'n liefste vriendinnetje, het was super warm, we zaten in de mooiste tuin van de wereld (Armhuis!), genoten van een heerlijke wijnproeverij en we hadden zulk geweldig eten.. Niet normaal. Echt iets wat ik nooit meer zal vergeten.

Ik merk nu al dat ik dit soort posts geweldig vind om te schrijven, ik ben helemaal blij! Volgende week weer een!

Bye!
Renske.

22

Vandaag ben ik overspoeld met lieve berichtjes, leuke belletjes, cadeautjes en veel kussen en knuffels. It's my birthday..! Van m'n veel te gekke lieve ouders heb ik een Crosley platenspeler gekregen. Met een plaat van Asgeir. En Alt-J. En Ben Howard. En Tom Odell. En James Vincent McMorrow van m'n oom en tante. En Thomas Azier van m'n bestie. 

Are.

They.

Kidding!

Dus echt wel de vetste verjaardagscadeaus ever! Mochten jullie me ooit zoeken, ik ben voor de rest van m'n leven in m'n kamertje platen aan het draaien. Oja, en aan het staren naar m'n awesome zeefdruk van Thomas Azier (WTTV editie, thanks Nouk!). En ik heb nog een Urban Decay Naked Palette gehad. Nummertje 3. Helemaal uit Amerka. Zo lief van m'n oma en tante! (Ik vergeet nog heel veel cadeaus te melden, sorry lieve allemaal!)

Oke, en dan nu nog even serieus. Weer een jaartje ouder, weer een jaartje wijzer. Als ik mezelf vergelijk met de Renske die net 21 is geworden, ben ik (de Renske nu) een heel ander iemand. Was ik een jaar geleden nog niet helemaal zeker van, nouja, alles eigenlijk, heb ik nu heel heldere doelen voor ogen die allemaal heel realistisch en haalbaar zijn en ben ik omringd door mensen die stuk voor stuk heel goed voor me zijn. Dat is fijn, kan ik je zeggen. Ik proost dan ook op een heel, heel, héél mooie toekomst, waarin er nog heel veel mooie dingen mogen gaan gebeuren.

Bedankt voor alle birthday wishes!

Bye!

Renske.

Into the Great Wide Open

Heart-Shaped Box van Ásgeir staat op repeat terwijl ik terugdenk aan afgelopen weekend. Ik denk aan waar ik zal beginnen met schrijven en wat ik allemaal heb gezien en gedaan. Het lijkt alsof ik nog even snel een hele zomervakantie in een paar daagjes op Vlieland heb gestopt. Het was geweldig!

Woensdagavond kwamen Amarens en ik aan bij haar prachtige huis, en zijn we, na aanmelding in de Nulck (dé vrijwilligerstent van ITGWO) lekker thee gaan drinken en koekjes gaan eten. Niks spannends gedaan, omdat we allebei best wel een beetje doorreisd waren. De volgende dag stonden we dan ook weer lekker op tijd op, om op onze vrije dag op Vlieland nog wat leuks te gaan doen. Zo fijn dat de organisatie van ITGWO onze tickets al op woensdag had gezet.. We zijn die dag lekker gaan lunchen in het dorp en vervolgens naar het Armhuis gegaan voor een gezellig wijntje. Lieve mensen daar altijd!

's Avonds was er al een soort pre-ITGWO bij twee van de drie podia, namelijk het Bospodium en de Fortweg. We zijn naar Fortweg gefietst en hebben daar Magnus gezien. Vet nice! Heerlijk overwegend elektronische nummertjes door twee awesome belgische dudes die beiden erg goed gitaar konden spelen. Amarens en ik waren beiden aangenaam verrast en hebben heerlijk gedanst. Vervolgens fietsten we naar het andere podium en waanden we ons plots in een droom..! O nee, het was gewoon het magisch mooie Bospodium in de nacht.. Overal lichtjes, bomen, hangmatten, muziek.. Prachtig!

Vrijdag was onze eerste 'werkdag', maar we hoefden pas 's avonds om 1900 te beginnen. Overdag dus alle tijd om het festival te bezoeken. We hebben op Sportveld (mainstage) naar de schattige Noor Erlend Oye geluisterd, en we waren allebei instant verliefd op zijn zoete, schattige liedjes. Too cute to handle!
Verder hebben we vooral heel rustig aan gedaan en een beetje over het terrein gewandeld, dingen bekeken en 's avonds lekker gegeten in de Nulck. Na het eten zijn we ons gaan melden bij onze sub-co's en was het tijd voor wat arbeid! Ik vond het echt awesome, we moesten bandjes controleren, tassen controleren en bij de uitgang mensen begeleiden. Ik heb alles ook in die volgorde gedaan. Bandjescontrole was heel leuk maar wel heel druk, tassencontrole stelde (naar mijn idee) niet zo heel veel voor en bij de uitgang staan vond ik het leukst! Festivalbezoekers mochten niet met bekers alcohol het terrein af, dus die moest je bij de uitgang tegenhouden. Zo ontstonden de meest leuke gesprekken en heb ik ook nog eens flink wat muntjes aan fooi verdiend, haha.

Wat wel jammer was, was dat Ásgeir dus speelde terwijl ik mijn shift draaide. Ik kon wel álles horen bij de bandjescontrole, maar als je 'zo druk bezig bent' kan je niet helemaal meegenieten met alles wat er gebeurt. En er gingen heel veel mensen van het terrein tijdens Ásgeir! Gelukkig waren mijn begeleiders echt heel chill en mocht ik eventjes twee nummers kijken. Ik zag 'Going Home' (zo zo zo goed) en Heart-Shaped Box. Ik was echt even het gelukkigste meisje op de wereld.

Werk was pas om half 3 klaar, omdat er tot half 2 nog een DJ was op Sportveld en het wel een uurtje duurde voordat alle bezoekers van het terrein waren. Ik vond het geen probleem, want het was echt heel gezellig met m'n lieve collega's!

De volgende dag hadden Amarens en ik middagshift, we moesten dus om 1100 (dacht ik!) beginnen. Onze taak was die dag om het terrein een beetje schoon te houden, maar al snel bombardeerden we onszelf tot 'team van de liefde'. Dat was echt een geweldige taak. We liepen continu dansend over het festivalterrein, om langs al onze collega's te lopen die eenzaam en alleen bij alle nooduitgangen stonden. Die voorzagen we dan van koffie, thee, water, chips, appelkoeken en natuurlijk: liefde! Voor een van onze collega's hebben we een hart van takjes en dennenappels gemaakt. Jullie kunnen je vast voorstellen hoe hard wij die dag hebben gewerkt.

Na het werk zijn we snel naar huis gegaan om ons op te frissen voor het optreden van Ben Howard. We hadden uiteindelijk best wel een crappy plek om te staan, maar aangezien we allebei naar bijna alle nummers met onze ogen dicht hebben geluisterd, was dat niet zo heel erg. Ben Howard was echt heel. erg. goed.
Wat mij, en ik denk iedereen die erbij aanwezig was, wel een beetje tegenviel was z'n setlist. Hij speelde, op twee nummers na (notabene aan het einde), alles van zijn nieuwe album. Heel erg mooi, maar wel heel erg jammer dat zijn bekende 'keep your head up' niet langs kwam. Nu ging het een beetje als volgt:

Ben Howard speelt een nieuw nummer.
Iedereen stond heel intensief te luisteren, maar niet te dansen. Hij speelt immers een nieuw nummer.
Het nummer was afgelopen.
Ben Howard kreeg een applaus.
Ben Howard speelt een nieuw nummer. Etc.

Ik denk dat het publiek echt zo veel meer uit z'n dak was gegaan als hij zijn nieuwe nummers met zijn oude nummers had afgewisseld.. Nu stond iedereen een beetje passief te luisteren. Maarja, wie ben ik. Niet Ben Howard in ieder geval. Daarnaast was het best gierig dat hij een kwartier te laat het podium op kwam en geen toegift gaf. Die toegift die niet kwam was echt een beetje de domper van de avond.
Klaag, klaag! Ja, sorry, maar het was gewoon een beetje anders dan ik me had voorgesteld. Ik ben wel heel benieuwd naar zijn nieuwe album, ik heb wel heel wat leuks voorbij horen komen.

Toen ook de zaterdag er op zat, zijn we met heel veel vrijwilligers naar het strand bij de camping gegaan. Daar was een heel groot kampvuur en was er iemand (eigenlijk meerdere iemanden) gitaar aan het spelen en aan het zingen. Echt heel erg leuk, want er kwamen liedjes langs waarbij iedereen mee ging doen met zingen (denk aan bijvoorbeeld 'No Diggity') . Ik hou er van! Erlend Oye was er ineens ook en die heeft nog een liedje voor ons gespeeld. Echt magisch, met zo'n vuurtje, de maan en mooie muziek.. Dat ga ik niet zo snel meer vergeten.

Na een nachtje doorhalen was het alweer zondag en dus ook tijd voor onze laatste shift. Fietsencontrole. Laat ik het er maar op houden dat de andere twee shifts een stuk leuker waren. Omdat we al om 0900 moesten beginnen, waren we ook lekker op tijd weer klaar. Super fijn! We konden daardoor naar het optreden van Typhoon. Ja, die van Bumaye. Ik ben zoooo blij dat ik dat heb gezien! Ik kende eigenlijk alleen 'zandloper', maar dat boeide helemaal niks want ik heb alles mee kunnen zingen. Ik heb echt nog nooit zo'n feestelijk afscheid gehad van een festival als dat van Typhoon. Alles kwam er in voor: op de grond zitten, springen, zingen, dansen, crowdsurfen etcetera etcetera! Feestje!

Aan alle leuke dingen komen een eind en zo ook aan ons vrijwilligerswerk. Gelukkig werd dit eind goed gevierd met een vrijwilligers-eindfeest in De Stoep. Heel erg gezellig maar zelfs Red Bull hielp niet meer om nog een beetje normaal te functioneren na een nacht doorhalen. Rond een uurtje of 4 waren we dan ook weer thuis. De volgende dag hebben Amarens en ik op ons gemakkie het huis schoongemaakt en heel veel afbakbroodjes met Nutella gegeten. Om vijf uur stapten we weer op de boot en zwaaiden we nog even naar het mooiste eiland van Nederland.. Vlieland, ITGWO, tot volgend jaar. Liefde!

Bye,
Renske.

Great Wide Open

De Nulck was mooi!

Programmaboekje

Team van de liefde!

ITGWO genietmomentje

Magisch bospodium

Leukste plek van het festival, Sportveld!

Mr. Ben Howard

Onvergetelijk kampvuurtje

The last one..

Een paar weken terug was het vrijwilligersfeestje van Into the Great Wide Open. Amarens en ik reisden daarvoor helemaal van Vlieland naar Amsterdam om onze gezichtjes even te laten zien. And we sure didn't regret that! Rond een uurtje of 7 stapten we op de fiets om naar de Tolhuistuin te gaan. En wat was het daar mooi! Toen we aankwamen kregen we gelijk muntjes om wat te drinken te halen, en zijn we aan een van de tafels gaan zitten. Al gauw kwamen er wat andere vrijwilligers bij ons aanschuiven en we hebben een hele gezellige avond gehad!
Nu is het nog maar een paar nachtjes slapen voordat ITGWO begint. Time flies! Woensdagavond stap ik weer op de boot naar Vlieland om dan echt m'n laatste festival van 2014 mee te maken. Ik heb er gigantisch veel zin in, het wordt natuurlijk hard werken maar ik vind het dat helemaal waard.
Hier nog even wat plaatjes die ik op het vrijwilligersfeestje heb gemaakt, en ja, ik zal zaterdag de groetjes doen aan BEN HOWARD!

Bye!
Renske.

Altijd handig bij aankomst!

Gezellig in de Tolhuistuin

Tolhuistuin is prachtig!

Lichtjes

Limburg

Sinds m'n zesde slaap ik twee nachtjes per jaar in een tentje. Toevallig zijn dat misschien wel de leukste twee nachtjes van het jaar! Ik ga dus sinds m'n zesde elk jaar traditiegetrouw met m'n zus, "oom" en "tante" (lang verhaal!) ergens in Nederland kamperen. De eerste keer hebben we gekampeerd op ons eigen weiland, het jaar daarna (wegens slecht weer) hebben we een tent opgezet in de logeerkamer, en daarna zijn we iedere keer ergens anders in Nederland gaan kamperen. Zo ben ik dus al in Amsterdam, Baarn, Berlicum, Delft, Deventer, Leersum en Venray geweest.

Dit jaar stonden we op een hele knusse camping in Epen, Limburg. Ik ben met m'n zus en tante in de auto naar Limburg gereden, m'n oom reed met ons mee op de motor. Het leuke van Limburg is dat het altijd net voelt alsof je in het buitenland bent! Toen we vrijdag aankwamen, zijn we eerst gezellig gaan borrelen. We hoorden dat het erg slecht weer was in het noorden, maar wij zaten (geen grapje!) in onze t-shirtjes op het terras! 's Avonds hebben we heerlijk gegeten, m'n oom kan fantastisch koken, al is het op twee butagas-pitjes! We aten biefstuk met zoete aardappelpuree, groente en een salade. Mmm, smullen! Na het eten hebben we nog gezellig een wijntje gedaan en zijn we lekker gaan slapen. 

De tweede dag zijn we al vroeg opgestaan en hebben we lekker buiten de tent in het zonnetje ontbeten. Na het ontbijt zijn we gaan kijken in de koeienschuur die bij de camping staat. Er waren net kalfjes geboren, super lief! Vervolgens zijn we gaan wandelen in de omgeving. Dat was echt fantastisch mooi! Het was super goed weer, zonnig maar niet te warm en we liepen een hele leuke route.

Na een kilometertje of 4(!) kwamen we bij een boomgaard, waar appelbomen, perenbomen en pruimenbomen stonden. Daar mochten we in en hebben we onszelf maar even geholpen. Best magisch, als je daar in een prachtige boomgaard zit, in de zon, met vers geplukt fruit en hele lieve mensen. In de boomgaard liepen ook een paar heel nieuwsgierige koeien die even kwamen buurten. We hebben verschrikkelijk gelachen! 

In totaal hebben we een kilometer of 6 gelopen. Daarna zijn we even naar Valkenburg gereden voor de boodschapjes. Heel leuk, want daar was ik nog nooit geweest! We zijn door Valkenburg gelopen en hebben daarna het avondeten gehaald. Terug bij de tent begon het te regenen, maar dat maakte niet zo veel meer uit want we hoefden nergens meer heen! Over timing gesproken.

Na weer een nachtje in de tent (altijd leuk: midden in de nacht om te plassen op blote voeten in slippers op nat gras) hebben we weer heerlijk ontbeten en zijn we naar België gereden om een rondje te doen over een leuke Bourgondische markt. Daarna zijn we nog bij een prachtige kerk wezen kijken. Daar heb ik echt heeeel mooie foto's gemaakt. Vervolgens zijn we doorgereden naar Maastricht om lekker te gaan winkelen. Joy! Ik hou van Maastricht, ik vind het een van de mooiste steden van Nederland. Ik denk dat ik een vreemde voorliefde heb voor alles dat ver weg ligt! (Van thuis-thuis dan natuurlijk).

Na een gezellig middagje shoppen hebben we nog een biertje gedaan op het terras (oké, ik een chocomel omdat ik nog moest rijden. Vind ik niet erg!) en zijn we weer naar Vaals gereden voor de boodschapjes. 's Avonds weer erg lekker gegeten natuurlijk (had ik al verteld dat m'n oom verschrikkelijk goed kan koken op twee butagas-pitjes? Haha) en na wat wijntjes en prachtige gitaarliedjes door zus en tante zijn we weer heerlijk gaan slapen.

Helaas was het maandag weer tijd om te gaan. Ik ben met m'n zus nog ergens wezen lunchen, en was na ongeveer 4 uurtjes (waarvan we ongeveer drie-en-een-half hebben zitten wachten op dat verschrikkelijk foute maar stiekem hele leuke nummer van mijn meest gehate artiest Pitbull, hè Manouk?) in de auto weer lekker thuis.

Het was een fantastisch weekend in weer een prachtige omgeving, met de liefste mensen die ik ken. Als jullie dit lezen, lieve Erik en Chella bedankt voor alles!

Bye!

Renske.

Ochtend-uitzicht

Kerkje

Valkenburg

Magisch mooi plekje

Clouds

Vakwerk

Koe!