Een helpend handje

Ik heb het een beetje te pakken. En nee, dan bedoel ik niet dat griepje dat nu helaas komt opzetten, maar het vrijwilligers-virus. Let me introduce first: Vanuit het Honours College dat ik doe volg ik een cursus. De cursus gaat over het zijn van een wereldburger in onze veranderende samenleving, wordt onze samenleving binnenkort een Samenleving 2.0? En wat moeten we doen om daar te komen? En hoe ziet zo'n samenleving 2.0 er eigenlijk uit?

Met deze topics (en nog veel meer) zijn we tweewekelijks bezig en worden we uitgedaagd en aan het werk gezet. Niet alleen 'schools', maar ook echt in de praktijk! Ik heb twee weken geleden 3 dagen geholpen op het inspiratiefestival Let's Gro in Groningen. Ik stond daar met mijn eigen project WIJS, maar daar bleef het niet bij! Ik heb op Let's Gro onder andere met een elektrische fietsriksja 2 lieve oude mannen uit een verzorgingshuis een rondje door hun buurt gereden en, terwijl we fietsten, een praatje met hen gemaakt. Heel erg inspirerend om eens met mensen uit die leeftijdsgroep om te gaan, wat een verschil met mijn stagekindjes! Daarnaast heb ik zelf helaas geen opa's, dus ik vond het een hele ervaring. Ook moest er voor het project van de fietsriksja's, dat ouderen met studenten verbindt, een promotiefilmpje gemaakt worden. Daar zit ik nu dus in, haha! Cycling Without Age is over komen waaien uit Scandinavië en wereldwijd best groot aan het worden. Ik ben benieuwd hoe snel dit in ons fietslandje aanslaat!

Ik wist al langer dat vrijwillig iets doen voor een ander heel goed voelt, zo heb ik natuurlijk vorig jaar geholpen op Into The Great Wide Open. Dit jaar lukte dat helaas niet. Ik vond het echter zo leuk om me nu weer in te zetten zonder er daadwerkelijk iets voor terug te krijgen, dat ik vrij snel daarna de kans aangreep om ergens anders aan mee te helpen! Ik had een paar weken terug een flyer meegenomen uit De Uurwerker (dé plek in Groningen waar je wat gaat eten of drinken right?) over Kattencafé Op z'n Kop, wat in Groningen komt..! Waaaaat! Ik las op de flyer dat er een crowdfundingsactie bezig was en ben even op de site gaan kijken. Ik heb een kleine donatie gedaan, want dit is toch wel een beetje een droom die uitkomt: een plek in Groningen waar ik ein-de-lijk met katten kan knuffelen!  Ik zag ook dat de eigenaresse, Hielkje, nog op zoek was naar vrijwilligers die wilden helpen met flyeren. Ik heb mijn agenda er even op nageslagen, en jawel, ik had nog wel een paar uurtjes! Ik heb me dus opgegeven en afgelopen vrijdag mocht ik al een keer helpen flyeren! Om half 4 spraken we af en er was nog een vrijwilligster die mee zou helpen, een spontane meid van logopedie. We dronken even een kopje koffie om het een en ander te bespreken, en toen was het zo ver: aan de slag! We hebben een uurtje geflyerd in de Albert Heijn aan het Zuiderdiep. Het was echt heel leuk om te doen en om de reacties van mensen te zien! Er waren mensen die absoluut niets met katten hadden (hoe dan? HOE DAN?), maar gelukkig ook een hoop die het erg leuk vonden en er ontstonden dan ook hele leuke gesprekjes met al die gehaaste mensen die de supermarkt in liepen.

Het was dan ook echt weer een inspirerende middag en ik heb de smaak te pakken. Ik zou graag nog eens helpen flyeren voor Op z'n Kop omdat het heel gezellig en leuk was. Zodra het Kattencafé er is, zal ik waarschijnlijk wel op zoek gaan naar iets anders. Misschien een keer iets op wat onbekender terrein? De voedselbank bijvoorbeeld? Vluchtelingen helpen? Ik denk in ieder geval dat vrijwilligerswerk een essentieel onderdeel is voor een Samenleving 2.0. Daarnaast ken ik weinig dingen die zo goed voelen als iets doen voor een ander zonder er zelf iets voor terug te hoeven!

Bye!

Renske

( De foto heb ik van de Facebook van Op z'n Kop (hier dus) , en mocht je ook een handje willen helpen, kijk dan even hier )

Met de flyers in de Herestraat

Een versje bij de thee

Wauw, wat heb ik een lieve reacties gekregen op mijn blogje van eergisteren! Ik heb me dan ook verheugd op het schrijven van een post vanavond, ik barst in ieder geval van de ideeën.. Omdat het zondag is, hou ik het bij een versje. Maar ik ga binnenkort waarschijnlijk wel wat bloggen over projecten waar ik me (al dan niet vanuit het Honours College van de Hanzehogeschool) mee bezig hou en die invloed hebben op mijn dagelijkse leventje.. Denk aan 'nieuw onderwijs', vrijwilligerswerk, (samen)leven in de mooiste stad van Nederla.. ik bedoel Groningen, en going vegan.. Ai, spannend allemaal!

Mijn versje van vandaag heb ik geschreven 'in opdracht'. Ja ja, daar ben ik best wel trots op! Ik ben voor de zomervakantie in het studentenburencomité actief geworden om te helpen bij het organiseren van een buurtfeest in mijn wijk, de Schilderswijk in Groningen. Dit hield in dat ik een aantal avonden bijeenkwam met een groep buurtbewoners en iemand van de gemeente. We maakten plannen over hoe de avond er uit zou komen te zien en wat we allemaal zouden organiseren. Voorgaande jaren kwam de stadsdichter altijd een gedicht voorlezen, maar gezien het budget zou die dit jaar geschrapt worden. Een keer raden wat ik toen heb gezegd.. Juist, dat doe ik wel!

Ik kwam er later pas achter dat ik het héél spannend vond om een versje te maken waar iedereen (ook de wethouder van Groningen) naar zou gaan luisteren. Ik was natuurlijk gewend mijn versjes te delen op mijn blog, maar ze ook daadwerkelijk voordragen aan een groep mensen en dan gelijk de reactie zien.. Dat is natuurlijk heel anders! Na ongeveer 75880442189 pogingen is het me gelukt een versje te maken dat niet te kort was, niet te lang en ook nog geschreven in 'mijn eigen stijl'. En op de avond van het buurtfeest was het dan zo ver, ik mocht het voordragen. Dat is echt een van de meest spannende momenten van 2015 geweest, maar wat kreeg ik een mooie reacties! Natuurlijk een groot applaus, maar er zijn heel veel bewoners (ook studenten!) naar me toegekomen om te vertellen dat ze het een mooi versje vonden. En ik heb gelijk reclame mogen maken met mijn blog!

Uiteindelijk heb ik nog een artikel geschreven voor de buurtkrant en sta ik er met mijn versje (én met mijn blog) ook nog in vermeld. Heel tof! Jullie zijn nu vast nieuwsgierig naar wat mijn versje dan is geweest. Dat kunnen jullie hieronder lezen.

Bye!
Renske

vanaf mijn balkon zie ik studenten en bovendien

gezinnen met een kindje, die mij niet kunnen zien

de buurvrouw met haar honden aan het einde van de straat 

een fiets die heel erg scheef voor vier andere fietsen staat

mijn wijk, waar als ik weg ben, dit alles heel erg mis

maakt dat mijn wijk de fijnste van heel Groningen is

Hello's and goodbye's

Meer versjes, meer bloggen.. Ik ben een kei in goede voornemens bedenken, waarmaken is weer een hele andere categorie. Sinds mijn laatste blogjes heb ik even tijd nodig (gehad) om de dingen een beetje op een rijtje te zetten. Het verbreken van een relatie, een operatie bij mijn lieve moeder, het verliezen van een dierbaar familielid, vriendschappen die verwateren tegen mijn zin in en het leven dat ondanks alles gewoon doorgaat, it's a lot. Bloggen gaf me stress, omdat ik niet echt in the mood was om me op mijn blog vrolijk en blij voor te doen voor het handjevol lieve mensen dat dit leest. Daarnaast kreeg ik gewoon geen versjes op papier en het idee dat ik versjes moet schrijven helpt in zo'n situatie ook niet mee.

Ik mis het bloggen en het schrijven van versjes echter heel erg. Héél erg. Ook mis ik de lieve reacties die ik van iedereen kreeg als ik weer eens iets online had gezet. Ik doe bij deze geen beloftes, maar het lijkt me heerlijk om weer eens te gaan zitten en een lief, klein versje te bedenken.

Wie weet tot snel, bye!
Renske