Random ramble

Ik vraag me wel eens af wie er nog meer zo bezig is met het (h)erkennen van de kleine dingen in het leven. Als ik weer de zoveelste cappuccino aan het drinken ben op de Hanze heb ik het hier meer dan eens over met een lieve vriendin: het waarderen van een bloedmooie zonsopgang als je doodmoe onderweg bent naar stage. Muziek die je op een magische manier terugbrengt naar een persoon, een plaats of een periode. Wij bespreken deze korte momentjes van geluk met elkaar, maar altijd achteraf en met enige afstand. Want wat je bij het erkennen of herkennen van zo'n klein momentje ervaart is niet in woorden te vatten, denk ik. En ook niet te delen, tenzij je met die persoon een beetje op dezelfde frequentie zit zegmaar. Dat je allebei zo'n mindful miepje bent en op hetzelfde moment hetzelfde geluk herkent. 

Vanavond had ik zo'n moment. Ik ben niet alleen, maar toch een beetje wel. Ik lees 'de duik' van Sjoerd Kuyper terwijl ik in de stoel in de woonkamer lig en ik waan me dan niet daar, maar juist in de bijzondere, poëtische wereld van Roly en Mila.Eén zin in het begin van het boek zorgde ervoor dat ik een momentje had. Een momentje intens geluk. Niet te omschrijven, zoals ik al aangaf. Daarom hier, compleet uit de context gerukt:

Wat je niet meer kunt delen, ben je zelf ook kwijt'

Een versje bij de thee

Ik volg sinds twee weken een extra vak op de Pabo, namelijk 'levo'. Misschien kennen jullie het nog wel van de middelbare school.. Leren over verschillende levensovertuigingen, maar ook filosoferen over (vragen over) het leven. Super tof om te kijken hoe je aan levo met kinderen op de basisschool kan doen! We worden tijdens de lessen zelf bezig gezet met verschillende opdrachten. We leren door te doen. Zo is er veel interactie met de groep en mogen we ook creatief bezig zijn. Afgelopen donderdag kregen we een lastige vraag: 'wie zijn wij, en waar komen we vandaan?'. Het ging hier een beetje over het vormgeven van een ontstaansverhaal, maar dan wel eentje waar jij achter stond. Ik vond het zo'n lastige opdracht..! Ik dacht er eerst iets bij te tekenen, een soort oerknal ofzo, maar ik wist het ook niet precies. Hoe vaak denk je over dit soort dingen na? Ik niet vaak in ieder geval! Toen ik al een flink aantal minuten naar mijn lege, witte papier aan het staren was, besloot ik het over een andere boeg te gooien, iets wat voor mij veel makkelijker is: een gedichtje maken. Misschien ga ik dat antwoord nog wel vinden als ik er nog eens goed over nadenk!

Bye!
Renske

Ik zoek naar antwoorden
op een vraag die best wel lastig is
iets met God ofzo, of sterren
een lesje van geschiedenis.

Ik weet het niet en weet je
je bedenkt ook niet zo snel
waar alles eigenlijk vandaan komt.
Of wel?