De twaalfde week op Bonaire

Bon tardi!

Van harte gefeliciteerd met mijn lieve vriendje Bram, die vandaag 27 jaar is geworden! Vanmorgen begon ik mijn dag dan ook met gezellig skypen met de familie Wanders (en oma), die op visite waren bij Bram in Groningen. Ik heb gisteren taart gehaald bij Between2Buns, de heerlijkste broodjeszaak op Bonaire, waar we straks van gaan genieten.

Vorige week zaterdag is Jasper, de vriend van Lisette, naar Bonaire gekomen. Ze hebben heeeele leuke dingen ondernomen met zijn tweeën en waren zo lief om 's avonds gezellig met mij te eten en me af en toe ook mee te nemen. Op maandag en dinsdag heb ik weer voor de groep gestaan, wat erg leuk was en goed ging omdat er 5 kinderen afwezig waren vanwege verlof. Heerlijk als je dan een groepje van 20 kinderen hebt! Eigenlijk is dat ook wat je maximaal aan kan in je eentje, dan lukt het namelijk echt goed om de kinderen te volgen en te begeleiden. We zouden daar echt voor moeten pleiten in Nederland.. Maar goed, ik dwaal af!
Op woensdag was ik vrij en heb ik even goed gewerkt aan mijn LiO-portfolio. Ik lig echt goed op schema, ondanks de rommelige afgelopen weken. Op donderdag was het Koningsdag en hebben Lisette, Jasper en ik onze oranje shirts aangetrokken en zijn we naar Kralendijk gegaan om te kijken of er vrijmarkt was. Dat was zo! Geweldig om te zien wat ze er verkochten, kom je in Nederland op de vrijmarkt allerlei oude zooi van zolder tegen, mensen verkochten hier koelkasten, King-Size bedden, behang en zelfs auto's en boten.

Kralendijk is echter niet zo groot en de vrijmarkt dus ook niet, en daarom zijn we daarna lekker doorgereden naar Lac Bay om te gaan windsurfen. We hadden Jasper geïnstalleerd met de GoPro, zodat hij onze windsurf-skills kon vereeuwigen op film. Helaas had de medewerker van Jibe onze skills iets te hoog ingeschat, wat inhield dat we een enorm zeil en een heel klein plankje kregen. Het ging voor geen meter! Dit wilde ik natuurlijk niet toegeven, maar hield dus in dat ik een uur lang van mijn plank ben gedonderd en er 100 keer op nieuw op moest klimmen. Redelijk gefrustreerd heb ik na een uur mijn plank + zeil weer ingeleverd, waarna de beste medewerker toegaf dat hij de verkeerde spullen mee had gegeven. Hij vond wel dat ik het alsnog heel knap had gedaan..

Op vrijdag was mijn tante weer op Bonaire en ik ben 's middags naar haar toe gegaan om lekker te chillen. Ik had weer een koffer vol spullen uit Alkmaar die mijn ouders me hadden willen geven en die mijn tante dus helemaal heeft meegesleept. Super lief! We hebben eerst lekker gechilld bij het hotel, thee gedronken en ik heb daar heeeerlijk kunnen douchen! Voor het eerst in twee-en-een-halve maand geen koude straal uit een douchekop die ik niet eens aan de muur kan hangen, maar een rain-shower met warm water in de meest luxe badkamer ever. Wat een genietmomentje!
's Avonds zijn we uit eten gegaan bij La Cantina, een restaurant in Kralendijk. Wat we daar hebben meegemaakt.. Wow! We hebben echt nog nooit zó lekker gegeten!!! Het begon al met een aperitiefje, gefrituurde ansjovis (van die kleine visjes die je eigenlijk altijd aan je kat geeft) met limoen-mayonaise, een mousse van Mahi-mahi (een vis) met de mousse van een eierdooier, en een heerlijk hartig koekje met een of andere tartaar.. Mmm! Maar de pret was nog niet voorbij, want na het aperitiefje kregen we twee plankjes in de vorm van Bonaire en Klein Bonaire, met een broodje van inktvisinkt, en nog allemaal schuimen en mousses van zeekraal, zeegras, roomkaas met houtskool en cake van zeewier. Heel uniek! We wisten echter al de hele tijd dat we tonijn wilde eten, dus dat was ons hoofdgerecht. Ook weer zo bijzonder, de tonijn was echt perféct gebakken en de groenten die we erbij kregen waren om te smullen, babymais, gegrilde courgette, zoete aardappeltaart, pastinaak en kouseband. De kouseband was zelfs geknoopt! Het leek echt alsof we in een sterrenrestaurant aten, het was zo speciaal! We konden nog een keer kijken naar de dessertkaart ook echt niet laten, en we kozen een chocoladedessert toe. Oh. My. God. Een schuim van witte chocola, met een bruine chocoladebodem, kokos en mango. En daar overheen een gelei. Aaaaaah, het was zo lekker! Ik ga echt nóóit meer ergens anders eten. Niet normaal zo goed! Het was ook een prachtige locatie, Manouk, als je dit leest, be prepared want hier gaan we naartoe!

Gisteren (zaterdag) zijn we weer naar Lac Bay toegegaan om te surfen. Het waaide echt ontzettend hard en dat maakte het nog best lastig. Wel was het weer heel leuk en het is tof om te zien dat je iedere keer weer vooruitgang boekt! In de middag heb ik thuis lekker even muziek geluisterd en wilde ik nog bezig voor school, maar dat heb ik even geskipped. Het was ook wel eens lekker gewoon even niets te doen en een momentje voor mezelf te hebben! Rond een uurtje of 5 ben ik begonnen de beruchte en beroemde zoete-aardappel salade te maken en die heb ik dan ook samen met Lisette en Jasper op het strand opgegeten. Daarna nog een ijsje gehaald bij Luciano's.. N-ice!

Vandaag is het dus Bram zijn verjaardag en hier op Bonaire is het ook nog eens dia di Rincon, Rincondag. In Rincon, het meest afgelegen plaatsje op Bonaire, is het groot feest. Rincon is een heel traditioneel Antilliaans dorp en als het op Bonaire feest is, dan is het ook góéd feest. Rond een uurtje of 12 gaan we die kant op. Ik ben erg benieuwd! Volgende week blog ik er vast over. Eerst maar even een taartje eten op Bram zijn verjaardag!

Ayo, bye!

Renske.

Vrijmarkt in Kralendijk!

Leve de koning!

La Cantina, so pretty!

De eerste aperitiefjes...

broodjes op Klein Bonaire van inktvisinkt!

De tonijn! MMM!

Beetje donker, maar het chocoladedessert...

Yay, Lac Bay!

De elfde week op Bonaire (oeps)

Bon dia lieve lezers,

Knipper één keer met je ogen en zo zijn er 6 (blog)weken voorbij. Voor deze post moet ik wel even wat rekenen, en dat doet me nog meer inzien hoe de tijd vliegt! 5 weken geleden (onvoorstelbaar) kwam mijn allerliefste vriendje naar Bonaire en het was zó ontzettend leuk om hem op te halen op de airport! Ik was helemaal een beetje zenuwachtig om hem te halen.. Ik stond bij het hek en al als een malle te zwaaien naar iedereen die het vliegtuig uit kwam, maar zag niemand terugzwaaien. Gelukkig had ik bij de aankomst'poort' (tsjah, ze hebben hier geen aankomsthal ofzo) meer geluk.. Na even wachten kwam daar de allerliefste en allerleukste met zijn backpack op z'n rug naar me toe gelopen. Ik denk dat ik nog nooit iemand zo lekker heb geknuffeld als Bram op dát moment! We hebben echt een heerlijke tijd gehad samen, Bram is meegeweest in mijn klas en heeft me twee keer geholpen. Ook zijn we naar Slagbaai geweest, Lac Bay, rondje Gotomeer+chillen bij de zoutbaaien toen mijn tante gezellig een dagje over was (yay voor haar beroep, stewardess bij de KLM!) en als klap op de vuurpijl hebben we de snorkel drop-off bij Klein Bonaire gedaan. Dát was me een potje gaaf! We hebben anderhalf uur gesnorkeld bij een nog heel mooi stuk onaangetast koraal. Aan de rechterkant was hele diepe zee en links zag je alle koralen en prachtige vissen. Ik vond het wel spannend, maar gelukkig was ik met Bram en met hem kan ik toch alles aan. We zijn ook nog naar Lac Cai gereden, waar de schildpadden zitten. Spannend joh! Allemaal zeegras en troebel water, wat was ik bang! Ik denk dat ik zo'n beetje op Bram zijn rug zat haha. Je weet dat er zeeschildpadden zitten, maar je weet niet wanneer je ze gaat zien. Na ongeveer een half uur dobberen zagen we ineens een steen bewegen, bleek het echt een ENORME schildpad te zijn! Hij zwom heel rustig bij ons weg. Ik vond het wel weer genoeg avontuur dus ik ben lekker op het strand gaan zitten, terwijl Bram nog even terug is gegaan op een ander stukje (zonder zeegras) waar dus blijkbaar 10 schildpadden bij elkaar zaten haha. We waren blijkbaar op het verkeerde stukje de zee ingegaan. Leermomentje voor de volgende keer! Ook hebben we nog op een ander plekje gesnorkeld en daar hebben we een heeeele grote pijlstaartrog gezien. Hij was heel rustig over de bodem aan het zwemmen en zich af en toe een beetje aan het ingraven. Eerst vond ik het (wederom) doodeng, maar Bram was zo kalm en vond het zo gaaf, dat ik ook maar even rustig ging kijken en toen was het eigenlijk heel erg mooi. Dit was voor Bram in ieder geval een hoogtepuntje van zijn bezoek!

Het afscheid nemen van Bram viel me ineens op de dag zelf erg zwaar, we hadden het super leuk gehad maar tóch is het dan heel verdrietig om dag te zeggen. Op de airport hebben we nog heel lang geknuffeld en toen was het echt voor de laatste keer zwaaien. Toen ik terugliep naar de auto kwam ik langs een bankje. Er stond 'be happy', en dat deed mij inzien dat ik niet meer verdrietig mocht zijn over Bram z'n vertrek. Toen ik weer bij Lisette kwam ging het dan ook helemaal goed en natuurlijk mis ik hem nu soms nog, maar het is niet erger dan vóór hij hier was. Het zit gewoon helemaal goed met ons!

Na Bram zijn bezoek is de moeder van Bram nog een weekje langs geweest. Het was erg gezellig en ik heb een beetje dezelfde dingen gedaan als met Bram, maar dan in twee dagen haha. Lisette en ik kwamen er wel achter dat het krijgen van bezoek héél leuk is, maar wel heel vermoeiend. We werken allebei keihard, ik draai nu bijvoorbeeld 4 dagen de klas, en dat combineren we met ons onderzoek en de LiO-opdrachten. Het is héérlijk als we dan ook weer even een momentje voor onszelf hebben. Dat hadden we dan ook even, tot mijn ouders en Boet me vorige week zaterdag zouden komen opzoeken. Ik had me héél erg verheugd op dat bezoek, omdat ik nu ook zelf vakantie had. Helaas kreeg ik vorige week donderdag een telefoontje van mijn vader dat ze niet meer konden komen. Het was erg verdrietig en schrikken, hij vertelde dat hij in het ziekenhuis was en dat bleek dat hij een herseninfarct heeft gehad. Nu ik het typ vind ik het nog steeds onwerkelijk om te lezen dat dit is gebeurd met mijn lieve papa. Het gaat nu iedere dag iets beter met hem, gelukkig is er geen uitval in bijvoorbeeld zijn armen of benen of in zijn spraak, maar hij is heel duizelig en dat nog wel net zo vervelend. Met zoiets als dit houd je natuurlijk helemaal geen rekening als je je ticket naar Bonaire boekt en hier lekker gaat afstuderen. Ik voelde me dan, ondanks de allerliefste steun van mijn beste vriendin Lisette, soms best alleen. Veel bellen en skypen met thuis en afleiding zoeken met Lisette heeft me dan ook door de eerste dagen heen geholpen en inmiddels gaat het dan ook met mij weer stukken beter. Uiteindelijk heb ik besloten om deze vakantie dan ook op Bonaire te blijven en niet voor even terug te gaan naar Nederland, ondanks dat we elkaar nu nog liever dan ooit even hadden gezien.

Ik ben deze week gaan windsurfen met Lisette en dit heeft echt voor een positieve vibe gezorgd. De eerste les was ontzettend leuk en het ging dan ook ontzettend lekker! Ik had echt het idee dat ik er wel een beetje feeling voor heb en kon dan ook al snel heen en weer en bochtjes draaien. De dag erna hadden we verschrikkelijke spierpijn, maar zijn we weer gegaan. Ik kreeg gelijk al een iets groter zeil! Helaas hebben we het windsurfen toen even stil moeten leggen, omdat Ferry (de auto) ons even in de steek liet. Op vrijdag ben ik nog naar De Pelikaan geweest om het nieuwe thema even voor te bereiden met mijn collega en heb ik met haar geluncht. Het was erg gezellig! Gelukkig hadden we Ferry die middag weer terug en zijn we weer naar Lac Bay gereden om te surfen. Ik kreeg een nóg groter zeil en had het gevoel dat ik hier ook weer een stuk sneller mee kon. Het sturen ging ook steeds beter en het was gelukkig heel rustig op het meer! Ik was een beetje achteraan aan het surfen en in de verte zag ik een grote, zwarte vlek in het water. Het was anders dan de stukjes zeegras die je normaal ziet, dus ik hoopte stiekem op een schildpad! Ik surfte er naar toe maar wat bleek.. Het was een pijlstaartrog!!! Echt een enorme! Inmiddels was dit al mijn vierde ontmoeting met dit wezen, maar ik was er nog nooit zó dichtbij geweest. Moet je je even voorstellen dat het hele meer ongeveer een meter diep is met helderblauw water, en je even aan komt dobberen op je surfplank en vervolgens een spotted eagle ray (spanwijdte anderhalve meter) onder je plank ziet. Gelukkig viel ik er niet af, haha! Het was wel echt kicken en ik was dan ook hardop aan het schreeuwen en het lachen om deze absurde maar super toffe ervaring.

Lisette en ik hebben vandaag onze grote-schoonmaak-dag en ik ben er nu al weer een lekker tijdje onderuit aan het komen, dus misschien moet ik maar weer eens wat gaan doen. Ik ga wel even de tafel dekken, want het is hier bijna tijd om te lunchen.

Ik ga mijn best doen om volgende week zondag weer een mooi verhaaltje voor jullie te typen!

Ayo, bye!
Renske