Bon dia lieve lezers,
Knipper één keer met je ogen en zo zijn er 6 (blog)weken voorbij. Voor deze post moet ik wel even wat rekenen, en dat doet me nog meer inzien hoe de tijd vliegt! 5 weken geleden (onvoorstelbaar) kwam mijn allerliefste vriendje naar Bonaire en het was zó ontzettend leuk om hem op te halen op de airport! Ik was helemaal een beetje zenuwachtig om hem te halen.. Ik stond bij het hek en al als een malle te zwaaien naar iedereen die het vliegtuig uit kwam, maar zag niemand terugzwaaien. Gelukkig had ik bij de aankomst'poort' (tsjah, ze hebben hier geen aankomsthal ofzo) meer geluk.. Na even wachten kwam daar de allerliefste en allerleukste met zijn backpack op z'n rug naar me toe gelopen. Ik denk dat ik nog nooit iemand zo lekker heb geknuffeld als Bram op dát moment! We hebben echt een heerlijke tijd gehad samen, Bram is meegeweest in mijn klas en heeft me twee keer geholpen. Ook zijn we naar Slagbaai geweest, Lac Bay, rondje Gotomeer+chillen bij de zoutbaaien toen mijn tante gezellig een dagje over was (yay voor haar beroep, stewardess bij de KLM!) en als klap op de vuurpijl hebben we de snorkel drop-off bij Klein Bonaire gedaan. Dát was me een potje gaaf! We hebben anderhalf uur gesnorkeld bij een nog heel mooi stuk onaangetast koraal. Aan de rechterkant was hele diepe zee en links zag je alle koralen en prachtige vissen. Ik vond het wel spannend, maar gelukkig was ik met Bram en met hem kan ik toch alles aan. We zijn ook nog naar Lac Cai gereden, waar de schildpadden zitten. Spannend joh! Allemaal zeegras en troebel water, wat was ik bang! Ik denk dat ik zo'n beetje op Bram zijn rug zat haha. Je weet dat er zeeschildpadden zitten, maar je weet niet wanneer je ze gaat zien. Na ongeveer een half uur dobberen zagen we ineens een steen bewegen, bleek het echt een ENORME schildpad te zijn! Hij zwom heel rustig bij ons weg. Ik vond het wel weer genoeg avontuur dus ik ben lekker op het strand gaan zitten, terwijl Bram nog even terug is gegaan op een ander stukje (zonder zeegras) waar dus blijkbaar 10 schildpadden bij elkaar zaten haha. We waren blijkbaar op het verkeerde stukje de zee ingegaan. Leermomentje voor de volgende keer! Ook hebben we nog op een ander plekje gesnorkeld en daar hebben we een heeeele grote pijlstaartrog gezien. Hij was heel rustig over de bodem aan het zwemmen en zich af en toe een beetje aan het ingraven. Eerst vond ik het (wederom) doodeng, maar Bram was zo kalm en vond het zo gaaf, dat ik ook maar even rustig ging kijken en toen was het eigenlijk heel erg mooi. Dit was voor Bram in ieder geval een hoogtepuntje van zijn bezoek!
Het afscheid nemen van Bram viel me ineens op de dag zelf erg zwaar, we hadden het super leuk gehad maar tóch is het dan heel verdrietig om dag te zeggen. Op de airport hebben we nog heel lang geknuffeld en toen was het echt voor de laatste keer zwaaien. Toen ik terugliep naar de auto kwam ik langs een bankje. Er stond 'be happy', en dat deed mij inzien dat ik niet meer verdrietig mocht zijn over Bram z'n vertrek. Toen ik weer bij Lisette kwam ging het dan ook helemaal goed en natuurlijk mis ik hem nu soms nog, maar het is niet erger dan vóór hij hier was. Het zit gewoon helemaal goed met ons!
Na Bram zijn bezoek is de moeder van Bram nog een weekje langs geweest. Het was erg gezellig en ik heb een beetje dezelfde dingen gedaan als met Bram, maar dan in twee dagen haha. Lisette en ik kwamen er wel achter dat het krijgen van bezoek héél leuk is, maar wel heel vermoeiend. We werken allebei keihard, ik draai nu bijvoorbeeld 4 dagen de klas, en dat combineren we met ons onderzoek en de LiO-opdrachten. Het is héérlijk als we dan ook weer even een momentje voor onszelf hebben. Dat hadden we dan ook even, tot mijn ouders en Boet me vorige week zaterdag zouden komen opzoeken. Ik had me héél erg verheugd op dat bezoek, omdat ik nu ook zelf vakantie had. Helaas kreeg ik vorige week donderdag een telefoontje van mijn vader dat ze niet meer konden komen. Het was erg verdrietig en schrikken, hij vertelde dat hij in het ziekenhuis was en dat bleek dat hij een herseninfarct heeft gehad. Nu ik het typ vind ik het nog steeds onwerkelijk om te lezen dat dit is gebeurd met mijn lieve papa. Het gaat nu iedere dag iets beter met hem, gelukkig is er geen uitval in bijvoorbeeld zijn armen of benen of in zijn spraak, maar hij is heel duizelig en dat nog wel net zo vervelend. Met zoiets als dit houd je natuurlijk helemaal geen rekening als je je ticket naar Bonaire boekt en hier lekker gaat afstuderen. Ik voelde me dan, ondanks de allerliefste steun van mijn beste vriendin Lisette, soms best alleen. Veel bellen en skypen met thuis en afleiding zoeken met Lisette heeft me dan ook door de eerste dagen heen geholpen en inmiddels gaat het dan ook met mij weer stukken beter. Uiteindelijk heb ik besloten om deze vakantie dan ook op Bonaire te blijven en niet voor even terug te gaan naar Nederland, ondanks dat we elkaar nu nog liever dan ooit even hadden gezien.
Ik ben deze week gaan windsurfen met Lisette en dit heeft echt voor een positieve vibe gezorgd. De eerste les was ontzettend leuk en het ging dan ook ontzettend lekker! Ik had echt het idee dat ik er wel een beetje feeling voor heb en kon dan ook al snel heen en weer en bochtjes draaien. De dag erna hadden we verschrikkelijke spierpijn, maar zijn we weer gegaan. Ik kreeg gelijk al een iets groter zeil! Helaas hebben we het windsurfen toen even stil moeten leggen, omdat Ferry (de auto) ons even in de steek liet. Op vrijdag ben ik nog naar De Pelikaan geweest om het nieuwe thema even voor te bereiden met mijn collega en heb ik met haar geluncht. Het was erg gezellig! Gelukkig hadden we Ferry die middag weer terug en zijn we weer naar Lac Bay gereden om te surfen. Ik kreeg een nóg groter zeil en had het gevoel dat ik hier ook weer een stuk sneller mee kon. Het sturen ging ook steeds beter en het was gelukkig heel rustig op het meer! Ik was een beetje achteraan aan het surfen en in de verte zag ik een grote, zwarte vlek in het water. Het was anders dan de stukjes zeegras die je normaal ziet, dus ik hoopte stiekem op een schildpad! Ik surfte er naar toe maar wat bleek.. Het was een pijlstaartrog!!! Echt een enorme! Inmiddels was dit al mijn vierde ontmoeting met dit wezen, maar ik was er nog nooit zó dichtbij geweest. Moet je je even voorstellen dat het hele meer ongeveer een meter diep is met helderblauw water, en je even aan komt dobberen op je surfplank en vervolgens een spotted eagle ray (spanwijdte anderhalve meter) onder je plank ziet. Gelukkig viel ik er niet af, haha! Het was wel echt kicken en ik was dan ook hardop aan het schreeuwen en het lachen om deze absurde maar super toffe ervaring.
Lisette en ik hebben vandaag onze grote-schoonmaak-dag en ik ben er nu al weer een lekker tijdje onderuit aan het komen, dus misschien moet ik maar weer eens wat gaan doen. Ik ga wel even de tafel dekken, want het is hier bijna tijd om te lunchen.
Ik ga mijn best doen om volgende week zondag weer een mooi verhaaltje voor jullie te typen!
Ayo, bye!
Renske
Geen opmerkingen:
Een reactie posten