Het Glazen Huis - 3FM Serious Request

Op maandag 22 december ben ik met mijn zus en broertje naar het glazen huis in Haarlem geweest. Vorig jaar heb ik met mezelf afgesproken dat ik heen zou gaan. Het was toen in Leeuwarden, niet ver van Groningen natuurlijk, maar toen is het er niet van gekomen. Dit jaar dus wel!

Ik luister al jarenlang op de dagen voor kerst naar 3FM Serious Request, het is voor mij echt zo'n momentje waar ik het hele jaar naar uitkijk. Wat zo leuk is, en ook heel verslavend, is dat je 24 uur per dag mee kan kijken op tv. De eerste paar dagen van mijn vakantie zijn dan ook grotendeels (met laptop op schoot, stage opdrachten kennen geen genade) doorgebracht voor de tv.

Maar gisteren kwam daar dus verandering in. Toen ik voorstelde om mijn broertje mee te nemen, raakte hij lichtelijk in paniek. Wie weet zou hij wel op tv komen! Spannend! En dat wilde hij wel héél graag!

Om een klein beetje te zorgen dat dat ook echt zou lukken, heb ik een bordje in elkaar geflanst. Ik schreef er op: "GOED BEZIG MANNEN!" en Boet zijn naam natuurlijk. Rond 1 uur stapten mijn zus, broertje en ik op de trein. Haarlem is maar een half uurtje reizen, stelt echt niks voor! Toen we in Haarlem aankwamen, was het al behoorlijk druk. We hoefden ons in ieder geval geen zorgen te maken dat we de Grote Markt niet zouden kunnen vinden, de stroom mensen leidde ons zo de goede kant op.

Na een minuutje of 10 hoorden we al wat muziek.. En toen we uit de winkelstraat de Grote Markt op draaiden, zagen we het in het echt.. Het Glazen Huis! We zochten een mooi plekje achterin de mensenmassa (wat was het druk!) en hoopten zo langzaam aan naar voren te kunnen schuifelen. We hebben het er vaak over dat we mijn broertje Boet zo groot vinden worden, maar hier had hij daar niet zo veel aan. Hij kon niks zien! Ik besloot dus maar om hem op mijn rug te nemen. Zo had hij het beste uitzicht van het hele plein! En wat was hij blij! We konden om de zoveel minuten een stapje naar voren zetten, maar ik hield het niet zo lang vol om Boet te dragen op mijn schouders. Ik heb hem na 10 minuutjes weer op de grond gezet en hem beloofd weer op mijn schouders te zetten als we dichterbij waren. Gelukkig was er een groot scherm waarop we alles konden zien. Het was sowieso een hele ervaring om er te staan!

Toen we op een paar meter afstand van het huis stonden, nam ik Boet weer op mijn schouders. Hij kon heel goed in het glazen huis kijken! Ook had hij zijn bordje vast. Hij is toen ook een paar keer gefilmd, dat vond hij echt helemaal te gek! Zo leuk!

 

Na ongeveer drie kwartier hadden we het wel een beetje gezien. De muziek stond trouwens ook lang niet zo hard als we hadden verwacht! In principe logisch natuurlijk, vanwege de omwonenden, maar dat vonden we nog best jammer. Daarnaast stonden we echt al een hele tijd maar waren de brievenbussen nog lang niet in zicht. Ik denk dat de organisatie voor een wat betere doorstroom zou kunnen zorgen door vakken voor het Glazen Huis te maken, die ze laten volstromen met mensen, en vervolgens de vakken weer leeg maken zodat de volgende mensen het kunnen zien en geld kunnen geven. Het wordt elk jaar ook een veel grotere happening, ik ben echt van mening dat ze zoiets zouden moeten regelen.

Het was wel echt super tof om het Glazen Huis een keer in het echt te zien. We hebben nog een kerstmuts voor mijn broertje gekocht (om zo toch nog wat geld te doneren) en zijn toen weer teruggegaan naar Alkmaar.

Gerard, Coen en Domien zijn echte helden, wat houden ze het goed vol en wat maken ze prachtige, onvergetelijke radio. Ook mijn complimenten voor alle mensen die doneren of geld inzamelen voor Serious Request, inmiddels zitten ze al op €4.588.750! Te gek!

Ik kan je echt aanraden om een keer naar het Glazen Huis te gaan, of op z'n minst deze dagen 3FM te luisteren. Vraag een leuk plaatje aan, stuur de dj's liefde over Twitter/Facebook/Instagram en weet waarvoor ze het doen: Hands off our girls!

Bye!

Renske.

Een versje bij de thee

Het versje van vandaag schreef ik naar aanleiding van een boek wat ik laatst in de boekenwinkel zag. Het had als titel: 'snel leren breien'. Het zette me aan het denken. Waarom zou je 'snel' willen leren breien? Ik zie breien voor me als iets dat je van je oma leert, onder het genot van een kopje koffie en een goed gesprek. Daar komt geen 'snel' bij kijken. Waarom zou alles ook zo snel moeten?

Ik ben van mening dat je een stuk gelukkiger kan worden door dingen soms gewoon echt rustig aan doen. Rustig wachten in die lange rij, ondanks dat er een andere kassa opengaat. Even de tijd nemen om te reageren op een Whatsappje van iemand, in plaats van je laten opjagen door blauwe vinkjes en direct antwoorden. Denk er maar eens over na. Zijn er dingen die je rustiger aan zou kunnen doen? Zou het je gelukkiger maken? Hier mijn gedichtje.

We hebben vaak enorm veel haast

Dus raad ik aan wat langzamer te gaan

Want zeg nu eerlijk, is het niet fijner

Met zijn allen rustig aan?

Een versje bij de thee

Het is een beetje stil op mijn blog! Dat komt onder andere doordat ik het in deze weken voor de kerstvakantie heel erg druk heb. Ik mag er niet over klagen hoor, want ik doe alleen maar leuke dingen. Maar het is wel druk. En daardoor schieten de Tuesday Travels er bijvoorbeeld echt bij in. Wel heb ik genoeg versjes dus vandaar dat ik vandaag wel leuk kan posten! Maar dan wel zonder fotootje, helaas. Volgende keer weer!

Ik wil bij je zijn en ontelbaar leuke dingen doen,

en ontelbaar is heel veel, wel meer dan driehonderdtachtigduizendmiljoen

Een versje bij de thee

Ik heb een heerlijk Sinterklaasweekend gehad! Het begon allemaal ook echt op 5 december, heel vroeg al. Ik stond om kwart voor 7 op om naar stage te gaan, om Sinterklaas te vieren met mijn lieve groep 5! Mijn kindjes hadden allemaal de hele week al heel erg hun best gedaan, net als de hele school, om de code te kraken van de kluis waar Sinterklaas in zou zitten. Gelukkig was de code ook echt goed en kon Sinterklaas uit de kluis gehaald worden! Hij zou, samen met zijn Pieten, wat langer bij de groepen 1 tot 4 blijven, en dus minder lang bij ons, maar dat kon onze pret niet drukken. De klas had namelijk prachtige surprises voor elkaar gemaakt en het was echt heel leuk om te helpen bij het uitpakken. We hebben lekker chocolademelk gedronken, en pepernoten en schuimpjes gegeten. Voor het personeel (ons dus!) was er nog banketstaaf ook. Het was echt een feestje!
Na stage ben ik super snel gaan werken, om vervolgens in de allerdrukste trein ooit te stappen (De Sinterklaas-Express, deze steel ik even!). Het was echt heel erg druk en iedereen zat met tassen vol cadeautjes! Heel leuk om een keer mee te maken, zeker omdat ik de hele reis nog kon zitten ook. In de trein heb ik nog wat voorbereidingen getroffen voor mijn eigen cadeautjes en gedichten.
3 uur en 20 minuten verder (vertraging!) en dus eenmaal in Alkmaar aangekomen, heeft mijn vader me opgehaald van het station en zijn we thuis gaan eten. Het was allemaal al zo spannend, we kregen bijna geen hap door onze keeltjes!
Na het eten zijn we dan ook maar snel in de woonkamer gaan zitten, hopen dat Sinterklaas ons dit jaar niet over zou slaan.. Maar nee, de thee stond nog niet op de (bijzet)tafeltjes of er werd aan de deur geklopt! Ik heb mijn broertje nog nooit zo snel naar de deur zien rennen, hij kwam glunderend terug met een klein zakje. Hierin zat voor ieder één cadeautje. Ik kreeg 'versjes van Lars', een dichtbundeltje dat ik heel graag wilde hebben. Ik was dus al helemaal blij, maar "de Sint" had nog veel meer voor ons in petto. Mijn moeder had weer een fantastisch draaiboek voor de hele avond, waarbij onder andere 10 chocoladeletters in volgorde gelegd moesten worden om te vinden waar de cadeautjes nu eigenlijk stonden. We hadden wel 5 zakken vol!
Na onze eigen Sinterklaas zijn we 's avonds nog een dobbelspel gaan spelen met mijn oma en tante, wat ook super gezellig was. Ze hadden ook de lekkerste taart óóit meegenomen, een hele leuke taart in de vorm van een juten zak waar pepernoten in zaten. Mmm!

Ik ben gigantisch verwend dit weekend, het was allemaal weer veel te gek. Maar ik ben super gelukkig met mijn jaarabonnement op de Flow, mijn blauwe Ukelele, mijn nieuwe plaatje van Ben Howard, nieuwe boek, nieuwe tasjes, Blond beker en al het andere wat ik nu net een mooi plekje heb gegeven in mijn kamertje!
Lieve pap en mam, heel erg bedankt!

Sinterklaas dat is het leukste feest

Het is gezellig en zo knus

En ook dit jaar is hij langs geweest

Bij mijn ouders, broer en zus

Sinterklaas dat is het leukste feest

Het was zo leuk en fijn

En ook al ben ik twee-en-twintig

Het zal elk jaar spannend zijn

George Ezra

Afgelopen zondagavond was ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens in de Oosterpoort. Ik zou George Ezra live zien! Ik had eerder die avond Amarens al opgehaald van het station en we hebben thuis lekker lasagne gegeten. Ietwat aan de late kant (we hadden immers flink bij te praten) fietsten we door mijn mooie en ook zeer koude stad richting de Oosterpoort, waar we eerst  Rae Morris in het voorprogramma konden horen. Rae was een meisje met bloedmooi rood krullend haar, waar ik best een klein beetje jaloers op was, dus ik ga maar even een afspraak maken met de kapper om ook weer flink wat laagjes in mijn haar te laten knippen. Ze zong daarnaast ook loepzuiver, al vonden Amarens en ik haar stem niet heel vernieuwend. Ze speelde haar nummers zelf, zonder band, op een hele gave rode piano. Vermakelijk voorprogramma!

Om 9 uur kwam George Ezra dan eindelijk het podium op en opende met het catchy nummer 'Cassy O'. Heeeerlijk! Vervolgens konden we lekker wegzwijmelen bij 'Listen to the man', wat ook heel erg goed was. Zijn stem is niet normaal fijn hoor, voor een blanke jongen die nota bene nog een jaar jonger is dan ik. Na deze twee fijne nummertjes kwam er nog het een en ander voorbij van zijn album 'Wanted on Voyage', te denken aan 'Blame it on me', 'Get lonely with me' (heel goed) en 'Barcelona'. Ergens gooide George ook nog een cover van Bob Dylan er tussendoor, die één man in de grote zaal heel fanatiek mee kon zingen.

Op een gegeven moment verliet de band het podium, en speelde George een aantal nummers in zijn eentje. Hij speelde onder andere 'Leaving it up to you', mijn favo nummer van het album. Heel mooi, hoe alle (voornamelijk) meisjes het hoge refrein meezongen: "leaving it up, leaving it up, leaving it up, leaving it up to you"! George zei er zelfs wat van.

De band kwam het podium weer op en het was tijd voor het "laatste nummer", 'Budapest'! Super goed en ging al weer veel te snel voorbij. Er werd gezwaaid en nog meer gezwaaid en George bedankte ons voor de fijne avond en ging van het podium af. Maar, surprise surprise, we kregen nog een toegift! En maar goed ook, want die Ben Howard taferelen vind ik super stom (zie post over ITGWO hier). We misten sowieso 'Did you hear the rain' al, en die kon hij niet níét spelen! We kregen eerst een cover van het alom bekende 'Girls just wanna have fun', waarna, hoe kan het ook anders, George afsloot met 'Did you hear the rain'.

Het was echt een gigantisch goed live optreden, als je je ogen dicht deed leek het net alsof je de CD op had staan. Er werd goed afgewisseld tussen wat drukkere en wat rustigere nummers, en hoewel het optreden misschien wat langer had mogen duren (het was immers het laatste optreden van zijn tour), was het een prachtige performance. George Ezra heeft een unieke en bijzondere stem waar ik de hele avond met plezier naar heb geluisterd.

Bye!
Renske

Rae Morris

George Ezra

George Ezra