Memories and everything: De vierde week op Bonaire

Bon tardi dushi's!

De vierde week is ook weer voorbij gevlogen! Lisette en ik hadden carnavalsvakantie en hoefden lekker niet zo veel te doen. Maandagochtend had Lisette haar overdrachtsgesprek voor haar groep 4 en heb ik even geskyped met Bram en een beetje rustig aan gedaan. In de middag reden we naar de airport om te informeren naar vliegtickets voor Curacao; een meisje van de Pabo-TOP doet nu daar haar LiO en we wilden haar graag een paar dagen bezoeken. Helaas konden we niet vliegen met DiviDivi, op dit moment de enige betrouwbare maatschappij. InselAir, in principe de maatschappij waar normaal mee wordt gevlogen, heeft op dit moment veel problemen en hiermee vliegen wordt echt door iedereen afgeraden. Helaas ging ons Curacao-avontuur voor nu niet door. We verwerken de teleurstelling op het strandje in de buurt van het vliegveld en hebben er eigenlijk al best snel weer kunnen lachen: onze snorkelavonturen hebben er voor gezorgd dat we eigenlijk liever niet "alleen" snorkelen. Maar Lisette is nu nog de enige met een snorkelset en waterschoentjes. Zonder duikbril vinden we het echt heel spannend in het water, maar we hadden bedacht dat we wel spullen konden delen. In het water. Dus ik schoentjes aan en Lisette de duikbril op. En andersom. Dit resulteerde in: bijna verdrinken omdat ik niet kon zwemmen en tegelijk de bril op kon doen, Lisette die in paniek was omdat ze geen schoentjes aan had, geen duikbril had en ik half verdrinkend ineens keihard naar de kant zwom, beide tenen stoten tegen koraal.. Echt een top idee. We hebben wel heel erg gelachen. Gelukkig waren er geen roggen en tarpoenvissen.

Op dinsdag hebben we een regeldagje gehad. We hebben eerst het appartement van onder tot boven schoongemaakt, wat wel even lekker was (niet schrikken hoor, dat doen we iedere week, maar niet zo grondig als toen). We hadden goede borstels gekocht om mee te schrobben en hoewel het hier echt niet vies was, was het wel fijn om alles zelf even goed te hebben schoongemaakt. We hebben nog wat voor Lisette geregeld in Kralendijk en zijn nog bezig geweest met het maken van een planning voor de LiO-stage.

Op woensdag zijn we vroeg opgestaan om naar Slagbaai Nationaal Park te gaan. Wat. Een. Dag! Het is alleen al een prachtige route om er heen te rijden, vanaf ons huis langs het strand en door Rincon via een weggetje naar de ingang van het park. Bij de ingang werden we geholpen door een hele vriendelijke ranger, die het heel erg kon waarderen dat we ons best deden om Papiaments te begrijpen én te praten. Hij heeft ons ook een Papiamentse kaart van het park gegeven, zodat we dat konden oefenen. Zo lief! Al snel verruilden we de verharde weg voor een onverharde, en met Ferry voelden we ons zelf ook een stelletje rangers in ons stoere jeepje! We hebben wel 20 keer tegen elkaar gezegd dat het net voelde alsof we in Wildlands/Disney op safari waren. Maar dan zelf het autootje mochten besturen. Het was zo mooi en het leek gewoon alsof het niet echt was. Na een klein stukje gereden te hebben kwamen we bij Put Bronswinkel, een kleine poel onder aan een berg, gelegen tussen de bomen. Het was er zo stil en zo rustig, heel bijzonder! Het stikte er helaas van de muggen dus we konden er niet te lang blijven. De eerst volgende stop was Playa Funchi, waar aan de ene kant de zee ligt en aan de andere kant een zoutwater meertje, vol met flamingo's. We waren zo'n beetje de enigen op die plek, maar na een kwartiertje kwam er een heleduikploeg met 8 auto en wel vier keer zo veel mensen, die allemaal het water in gingen om verderop te duiken. Lisette voelde zich ineens veel minder bang en is toen gaan snorkelen. Ze heeft hele mooie dingen gezien en een prachtige foto gemaakt! Ik zat ondertussen op de kant aan een tafeltje en was echt omringd door de hagedissen. In het begin een beetje spannend, maar later was ik er wel aan gewend geraakt.

Lisette en ik wisselden even van coureurspositie, dus ik mocht onze toch met Ferry vervolgen! Leuk! We reden langs de kust en het water was zo ontzettend blauw.. Ongelooflijk mooi. Bij Wayaka zijn we vervolgens nog even gestopt (Wayaka III om precies te zijn) en hebben we een flamingo in het Wayaka meer gezien, tussen allemaal pelikanen. Heel erg mooi. We hebben er foto's van proberen te maken, met op de achtergrond de Brandaris (Bonaires grootste berg, 241m), maar deze foto's deden al het moois echt geen recht. Onze rit bracht ons vervolgens via een heel steil weggetje omlaag naar Boka Slagbaai, waar een strandje is met een hoge rots waar je vanaf kan springen en een paar hele gezellige gele huisjes waar je ook (in overleg) in mag overnachten. Achter je zie je het Slagbaai meer, waar wederom veel flamingo's in stonden. Hier hebben we lekker een broodje gegeten en wat gedronken. Het was er echt prachtig! Inmiddels was het al weer rond enen en wilden we wel weer verder met onze route. Alles is eenrichtingsverkeer in Slagbaai en om 5 uur sluit het park, dus moet je om uiterlijk 3 uur wel wegrijden bij de kust. We hadden ons een beetje verkeken op het laatste stuk, het was inmiddels erg warm en het was echt hard werken om er doorheen te rijden. Onverharde wegen met enorme kuilen, stukken die steil omhoog gingen of steil naar beneden, continu schakelen, schakelen, schakelen.. Lisette reed en ik vind dat ze het heel knap heeft gedaan. Dat stuk was echt niet niks! Eenmaal bij de uitgang hebben we nog even gezwaaid naar de behulpzame ranger en reed ik naar huis. We namen weer de route boven langs het eiland en zijn nog even bij de zee wezen kijken. De golven zijn er zo heftig! Toen we thuis waren, waren we echt moe van alle indrukken en hebben we lekker rustig aan gedaan.

Donderdag zijn we naar het zuiden van het eiland gereden om daar naar de vuurtoren te kijken en vervolgens hebben we een strandje uitgezocht, Sweet Dreams beach. We hebben er heerlijk gezeten, gegeten en gelezen. Er kwamen nog drie flamingo's over ons heengevlogen, die in het zonlicht echt zo mooi roze waren, ik heb nog nooit zo'n mooie kleur gezien! Op de terugweg nog even langs de WareHouse en thuis nog even genoten van de vakantie.

Op vrijdagochtend ging ik naar De Pelikaan om even te kijken naar de doelen waar we de komende week mee willen werken. Was interessant en leuk om een bijdrage aan te leveren. Na twee uurtjes ging ik weer naar huis en heb ik met Lisette geluncht. Na de lunch had ik een appje van mijn coach Steffie. Of ik die middag al tijd en zin had in de overdracht! Lisette en ik zouden studeren en de overdracht van mij zou eigenlijk op zaterdag zijn, maar dit kwam me ook wel mooi uit! Kon ik zaterdag mooi even een heel dagje studeren. Steffie en ik spraken af bij Spice, en onder het genot van een cappuccino en een koffie verkeerd hebben we twee uur lang alle ins en outs van de klas besproken. Het was zo mooi dat Steffie echt de tijd nam voor ieder kind; dat gaf me heel veel inzichten en het is ook heel belangrijk om te weten wat er thuis bijvoorbeeld gaande is (niet in de negatieve zin!). Na de officiële overdracht hebben we nog heel gezellig gezeten, gekletst en ben ik nog voorgesteld aan menig mede-eilandbewoner, wat ik super aardig vond. Spice is daarnaast een hele chille plek waar ik zeker nog wel terug ga komen!

Op zaterdag hebben Lisette en ik gebikkeld voor de studie, we hebben beide onze hele planning van deze week af kunnen strepen en aan het einde van de dag hadden we beide een heel voldaan gevoel. Het is goed om alles voor de studie goed bij te houden, zeker hier, zodat we in onze vrije tijd de mogelijkheid hebben het eiland te ontdekken en straks voor ons bezoek ook de tijd hebben om leuke dingen te ondernemen.

Vanmorgen ben ik met Lisette naar de kerk geweest en hebben we een dienst bijgewoond. Ik vond het heel interessant en het was nog een speciale dienst ook, want er werd brood en wijn uitgedeeld omdat de veertig dagen tijd vandaag is begonnen. De dienst was in het Nederlands met een aantal liedjes in het Papiaments en ik vond het heel bijzonder. Ik ben zeker nog van plan vaker mee te gaan met Lisette! We hebben zojuist een lekker stukje kokoscake gegeten, daarna geluncht en nu schrijf ik deze blog. We hebben een snorkelsetje geleend van Karen en zodra we klaar zijn met schrijven gaan we met zijn tweeën snorkelen, leuk! We hopen vandaag de schildpad met drie poten tegen te komen. Steffie heeft me verteld waar we die kunnen vinden, dus met wat geluk..

Jullie horen volgende week of ik hem heb gezien! En na volgende week komt mijn allerliefste vriendje al weer naar Bonaire, onvoorstelbaar! Ik kan niet wachten Bram weer te zien en te knuffelen en hem mee te nemen naar alle mooie plekjes op het eiland. Maar eerst ga ik mijn eerste week zelfstandig mijn groep 1 draaien. Ah, er staat nog zo veel leuks te gebeuren!

Bedankt voor het lezen!

Ayo, bye!

Renske