Ik lig naast Manouk op de bank nu ik deze blog typ. Sinds mijn laatste post is het veel proosten geweest en heb ik veel felicitaties gekregen. Why? Lees maar verder (heads up: nee, ik ben niet zwanger haha)!
In de week van mijn laatste blog kwam de directeur op maandag mijn lokaal binnen. Ik was net de dagritmekaarten goed aan het hangen en pauzeerde even, hij wilde mij immers mijn cheque geven van de vergoedingen van de maandag. Na het overhandigen van mijn cheque gaf hij aan een vraag te hebben. Geen probleem natuurlijk! Tot ik de vraag hoorde: hij is heel enthousiast over hoe ik het doe en ze zoeken nog een kleuterleerkracht voor volgend schooljaar. Of ik er niet nog één keer over na wilde denken om er op te solliciteren. Voor Bram is er dan een LiO-stageplaats met eventueel de mogelijkheid om door te stromen in een functie als onderwijsassistent. Ik gaf aan dat ik er nog wel eventjes een keer goed over na zou denken, het voorstel was immers nog nooit zo concreet geweest en het was me ook nog nooit zo direct gevraagd. Ik zou tot het einde van de week hebben om er over na te denken. Nogal flabbergasted reed ik vervolgens naar huis. Wat een eer dat ik überhaupt was gevraagd! Alleen had ik met Bram de knoop al eerder doorgehakt, ik wist natuurlijk al lang van de functie die vrij was gekomen maar we wilden nog een jaartje in Groningen blijven. Ik zou de master Talentontwikkeling en Diversiteit gaan doen. Een baan zoeken in Groningen. We zouden een fijn huisje zoeken met een tuin en dan eindelijk weer met mijn lieve Kimi gaan wonen. Bram zou zijn LiO lopen en ik zou heeeel lief voor hem zijn en hem helpen. Halverwege het studiejaar zou hij misschien al wel klaar zijn vanwege een vrijstelling voor zijn minor, omdat hij verpleegkunde en fysiotherapie vóór de Pabo heeft gedaan en al ontzettend veel weet en kan, wat ook goed toe te passen is in het beroep leerkracht. Toch werd ik heel onrustig van de vraag van Lars, de directeur. Nadat ik het nieuws met Lisette had gedeeld, heb ik snel Bram gebeld. Het was bij hem al erg laat; hij stond op het punt te gaan slapen toen ik dit bommetje kwam droppen. We hadden het hele komende jaar al uitgedacht dus Bram werd er ook wel heel onrustig van. Beetje sneu dat ik hem een hele slechte nacht heb bezorgd.. Oeps! Ik kon er zelf ook echt niet van slapen. De volgende dag heb ik het ook maar even gedeeld met Elly, waar ik heel veel mee samenwerk. Ze gaf heel goed advies: een super mooie kans natuurlijk, maar ik moest echt doen wat ik zélf wil. En wat Bram wil natuurlijk. Die middag Bram weer gebeld en we hebben heel duidelijk afgesproken dat wanneer we een keuze maken, we hier beide 100% achter moeten staan. Dit is niet iets wat je even voor de ander over kan hebben, want je moet het samen willen. Eigenlijk wist ik het al een beetje van mezelf, ik wilde het eigenlijk wel doen. Ik zag er alleen héél erg tegenop om mijn ouders te Skypen en te vertellen wat Lars had gevraagd. Op woensdag had ik vrij en had ik dus ook mooi de tijd om het te bespreken. Wat een emotioneel, maar ontzettend fijn gesprek. Ik heb echt de meest fantastische ouders die er zijn. Zo begripvol, enthousiast en trots. Ik zou eigenlijk gek zijn als ik het niet zou doen, als Bram het ook zou willen natuurlijk. Ik had Manouk de dag ervoor al gesproken via FaceTime en zij had hetzelfde gezegd. Ondanks de situatie thuis was iedereen zo begripvol over het feit dat ik het misschien wilde doen..!
Op donderdag belde ik Bram en eigenlijk waren we er wel een beetje uit. Bram zei het eerst. Het leek hem eigenlijk wel héél erg gaaf. Mijn hart maakte een sprongetje..! Als ik zou zeggen dat ik het ook wel wilde doen, hield dat in dat we volgend schooljaar gewoon op Bonaire wonen.. Dat ik op Bonaire blijf wonen zegmaar.. Maar ik had mijn keuze gemaakt en ik zei tegen Bram dat ik het ook wilde! Whaaaaah! Op vrijdag heb ik het aan Lars verteld. Hij was erg blij en erg verbaasd! Hij hoopte natuurlijk dat ik zou zeggen dat ik het wilde doen, maar het is wel een flinke stap dus hij had het niet verwacht! Des te groter was het enthousiasme. Hij zou gaan zitten met de adjunct-directeur en nog iemand anders voor de nieuwe formatie en ik hoor eerdaags voor hoe veel dagen ik kleuterjuf ga worden! Misschien fulltime, misschien in combinatie met onderwijs-assistent taken.. Ik hoor het vast snel..!
Maar dat houdt dus in, lieve lezers.. Dat Bram en ik gaan emigreren naar Bonaire!!!!
We zijn allebei echt héél erg blij en we kunnen niet wachten aan ons avontuur te beginnen. Natuurlijk moeten er nu nog een miljoen dingen worden geregeld, ik moet me uitschrijven in Nederland en inschrijven op Bonaire. We hebben gelukkig al wel woonruimte, het heerlijke appartement dat Lisette en ik nu hebben mag ik blijven huren. Zo fijn! Verder komen er nog zoooo veel dingen bij kijken, niet alleen bij het emigreren maar ook nog voor Bram zijn studie. En mijn studie: ik kan bijvoorbeeld niet bij mijn eigen afstuderen zijn, haha. Nouja, allemaal dingetjes voor later. Ik word goed geholpen door Harriet, onze stagebegeleidster. Zij heeft al bij heeeeel veeel emigraties geholpen en ze weet er alles van. Ik vind het super leuk en super spannend er mee te beginnen!
Dat ik zeg dat ik heel veel zin heb om aan het avontuur met Bram te beginnen, neemt niet weg dat ik het nu niet meer fantastisch heb natuurlijk. Het is met Lisette nog steeds zo ontzettend fijn, leuk en gezellig. En ik ga haar vreselijk missen als ze hier niet meer met me is. Ook wel gek, hoe je zo allerlei dingen bedenkt die je volgend jaar gaat doen en die dan ineens niet meer doorgaan. Zoals onze tweewekelijkse afspraakjes die we zouden doen, om bij te kletsen en soms te gaan windsurfen. Samen aan de master beginnen. Spelletjesavond doen met onze vriendjes. Gek! Maar des te meer reden om te genieten van ons avontuur nu. Gisteren zijn we naar Lac Bay geweest voor onze tweede windsurfles. Na een uur les kunnen we nu allebei overstag, super tof! Het ging gisteren sowieso super lekker en we waren best trots op onszelf. Mag ook wel, na alle spierpijn waar we vandaag mee rondwaggelen.. Met Manouk heb ik ook al een hoop leuke dingen gedaan, rondje Goto-meer, het zuiden met de zoutbaaien, het noorden met thousand steps en gisteren zijn we uit eten geweest. Oja, en op haar eerste avond zijn we nog naar een concert geweest op het Cuba-pleintje! Veel collega's waren daar ook en Elly en Caroline traden met hun saxofoongroep op, samen met een ander blaasensemble. Het was heeeeel leuk.
Goh, echt weer een lekker onsamenhangende blog. Wel met veel leuks gelukkig! Het is hier kwart over 9 en het is dus alweer tijd om te gaan slapen.
Volgende week zondag hoop ik weer te posten! Tot snel!
Ayo, bye!
Renske
Op donderdag belde ik Bram en eigenlijk waren we er wel een beetje uit. Bram zei het eerst. Het leek hem eigenlijk wel héél erg gaaf. Mijn hart maakte een sprongetje..! Als ik zou zeggen dat ik het ook wel wilde doen, hield dat in dat we volgend schooljaar gewoon op Bonaire wonen.. Dat ik op Bonaire blijf wonen zegmaar.. Maar ik had mijn keuze gemaakt en ik zei tegen Bram dat ik het ook wilde! Whaaaaah! Op vrijdag heb ik het aan Lars verteld. Hij was erg blij en erg verbaasd! Hij hoopte natuurlijk dat ik zou zeggen dat ik het wilde doen, maar het is wel een flinke stap dus hij had het niet verwacht! Des te groter was het enthousiasme. Hij zou gaan zitten met de adjunct-directeur en nog iemand anders voor de nieuwe formatie en ik hoor eerdaags voor hoe veel dagen ik kleuterjuf ga worden! Misschien fulltime, misschien in combinatie met onderwijs-assistent taken.. Ik hoor het vast snel..!
Maar dat houdt dus in, lieve lezers.. Dat Bram en ik gaan emigreren naar Bonaire!!!!
We zijn allebei echt héél erg blij en we kunnen niet wachten aan ons avontuur te beginnen. Natuurlijk moeten er nu nog een miljoen dingen worden geregeld, ik moet me uitschrijven in Nederland en inschrijven op Bonaire. We hebben gelukkig al wel woonruimte, het heerlijke appartement dat Lisette en ik nu hebben mag ik blijven huren. Zo fijn! Verder komen er nog zoooo veel dingen bij kijken, niet alleen bij het emigreren maar ook nog voor Bram zijn studie. En mijn studie: ik kan bijvoorbeeld niet bij mijn eigen afstuderen zijn, haha. Nouja, allemaal dingetjes voor later. Ik word goed geholpen door Harriet, onze stagebegeleidster. Zij heeft al bij heeeeel veeel emigraties geholpen en ze weet er alles van. Ik vind het super leuk en super spannend er mee te beginnen!
Dat ik zeg dat ik heel veel zin heb om aan het avontuur met Bram te beginnen, neemt niet weg dat ik het nu niet meer fantastisch heb natuurlijk. Het is met Lisette nog steeds zo ontzettend fijn, leuk en gezellig. En ik ga haar vreselijk missen als ze hier niet meer met me is. Ook wel gek, hoe je zo allerlei dingen bedenkt die je volgend jaar gaat doen en die dan ineens niet meer doorgaan. Zoals onze tweewekelijkse afspraakjes die we zouden doen, om bij te kletsen en soms te gaan windsurfen. Samen aan de master beginnen. Spelletjesavond doen met onze vriendjes. Gek! Maar des te meer reden om te genieten van ons avontuur nu. Gisteren zijn we naar Lac Bay geweest voor onze tweede windsurfles. Na een uur les kunnen we nu allebei overstag, super tof! Het ging gisteren sowieso super lekker en we waren best trots op onszelf. Mag ook wel, na alle spierpijn waar we vandaag mee rondwaggelen.. Met Manouk heb ik ook al een hoop leuke dingen gedaan, rondje Goto-meer, het zuiden met de zoutbaaien, het noorden met thousand steps en gisteren zijn we uit eten geweest. Oja, en op haar eerste avond zijn we nog naar een concert geweest op het Cuba-pleintje! Veel collega's waren daar ook en Elly en Caroline traden met hun saxofoongroep op, samen met een ander blaasensemble. Het was heeeeel leuk.
Goh, echt weer een lekker onsamenhangende blog. Wel met veel leuks gelukkig! Het is hier kwart over 9 en het is dus alweer tijd om te gaan slapen.
Volgende week zondag hoop ik weer te posten! Tot snel!
Ayo, bye!
Renske
 |
| Met zuslief |
 |
| Lisette en ik na het surfen! |
 |
| Prachtig concert! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten